Neem het serieus!
Ik hou van nieuws, feitjes en gebeurtenissen vanuit de hele wereld. Wat ben ik dus blij dat ik in de 21ste eeuw woon en al het nieuws in een paar tikken en klikken kan bemachtigen. Is IS aan het barbecueën? Ik kan het lezen. Heeft de koning zijn tablet laten vallen? No problem, zo binnen. Met filmpje en al!
Maar het leukste zijn altijd de koppen. Dat was vroeger natuurlijk ook al zo. Heel vaak lees ik dan ook de kop en neem de rest van het artikel voor lief. Mijn leraar wiskunde vroeger (hij gaf ook Nederlands) verzamelde zulke koppen en plakte ze in zijn lokaal. “Duitsers rukken naar rechts!” Is een kop die mij nog goed voor de geest staat.
Meer recent is de kop; “student in ziekenhuis na knalvuurwerk op toilet” de strekking is duidelijk. Maar de alternatieven zijn leuker; de jongen had een zwak hart, stond naast het toilet en schrok hevig van de knallen. Hij gooide knalvuurwerk in zijn toilet, kreeg zo’n schuldgevoel dat hij naar het ziekenhuis is gerend. Of het stripachtige; er lag vuurwerk in het toilet en de jongeman is gaan zitten. Terwijl hij zijn granenontbijt weg perste ontplofte het toilet onder hem en werd de jongen door het plafond heen gelanceerd. Al vliegend, met zijn broek op zijn enkels, zag hij het ziekenhuis en door even met zijn stuurstokje te zwaaien stuurde hij daarop aan en maakte een landing vlak voor de receptie, of door het raam een ziekenhuisbed in.
Ook minder leuk nieuws kan zo draaglijk worden gemaakt; “kind in ziekenhuis na aanrijding” (een kop die regelmatig voorkomt) geeft mij dus enkel de gedachte: netjes gemikt, van alle plekken waar de automobilist het kind op kon duwen heeft hij het ziekenhuis genomen. Toch netjes opgelost.
Of de vreugdewekkende kop; “jihadist vindt de dood in Syrië” dan is meteen mijn volgende gedachte: Leuk... en nu? Als ik de dood zou vinden zou ik proberen er vrienden mee te worden zodat hij mij niet te grazen neemt. Of naar een geleerde toe brengen zodat hij kan onderzoeken waarom de dood zo dodelijk is. Maar blijkbaar is de jihadist daar niet op gekomen want ik hoor niets meer van hem.
Op teletekst; “VS: Russen in strijd met geest Minsk” Even was ik ervan overtuigd dat er een geest was opgestaan; een geest die de wereld wil overnemen en een bedreiging vormt voor alle levende wezens. Een soort Voldemort. Maar de Russen, dapper als ze kunnen zijn, in opvolging van hun bloederige en kostbare strijd bij Stalingrad, hebben de wapens opgenomen en de strijd aangebonden met deze geest... de geest van Minsk!
En dan gisteren in de krant; “Tatjana wil serieus genomen worden”
... die laat ik aan júllie verbeelding over...