Wees bedroefd, en blijf hypocriet!
En weer hebben ze het geflikt. Een bliksemactie bij een satirische krant in Parijs, Frankrijk. Een van de meest seculiere landen ter wereld krijgt te maken met de wraak van een achterlijk geloof van een even stupide god. Met woede en gesloten vuisten moeten we toekijken hoe een agent om genade smeekt en genadeloos door een van de geloofsvarkens door de kop wordt geschoten. Je kan je enkel de angst en paniek in de laatste momenten van de man voorstellen voor de loop des doods op hem wordt gericht en een einde maakt aan zijn leven.
Het was al snel nieuws, en doorheen de middag bleef dat nieuws binnendruppelen en werd toegevoegd aan de vullende emmer met informatie. De strekking was echter duidelijk; het was een aanval op vrijheid van meningsuiting. In de avond werd je bijna letterlijk doodgegooid met programma’s die stelden dat je de vrijheid moest hebben om ALLES te kunnen zeggen en ALLES uit te dragen. En daar begint het te knagen.
Want wanneer houdt dat ALLES op. Als ALLES ALLES niet is dan is ALLES niet ALLES. Mag ik bijvoorbeeld zeggen dat alle Marokkanen het land uit moeten: MINDER MINDER MINDER? Nee, blijkbaar niet want dan krijg ik een rechtszaak aan mijn broek. En als ik dan zeg dat ik Hitler best wel een geschikte kerel vond en het jammer vind dat hij zijn taak niet kon afmaken? Of dat hij er nooit aan begonnen is en de hele Holocaust ingegeven is door Zionistische vrijmetselaars als een excuus om Israel te stichten?
Begint het al te knagen? Ben ik een grens over gegaan? Maar als ik dat ben dan is het toch niet ALLES? We vragen dus aan mensen verdraagzaamheid maar kunnen dat op bepaalde vlakken niet verdragen. Als mijn facebook wat bekender zou zijn zou ik nu al drie rechtszaken aan mijn broek hebben: Haatzaaierij, Holocaustontkenning en Antisemitisme.
Al bijna een jaar werk ik aan een persoonlijk project, de mensen die ervan weten trekken zo af en toe een bedenkelijk gezicht als ze het lezen of erover horen. Ik zelf bekijk het vanuit een andere positie, het verhaal is inderdaad op of over het randje, maar de manier van schrijven is (voor mijn doen) vooruitstrevend. Sterker: toen ik het af had vond ik dat de wereld het recht had om het te lezen. Controversieel, maar mooi.
Ik ging dus op zoek naar een platform (site) om het te publiceren. Maar van de vijf sites die ik bezocht wilde er maar één het publiceren. En niet omdat deze het wilde, maar omdat ze er (nog) geen regels voor hadden opgesteld. De overige vier hadden een extra regel dat ze deze schrijfsels niet accepteren. Dus publiceer ik het onder een schuilnaam en een nawoord om wat stoom van de ketel te krijgen.
Dus we hebben het recht om ALLES uit te dragen wat we willen?
Nee, tenzij ALLES iets anders zal betekenen dan ik weet.