Net als iedereen die single is heb ik af en toe de angst dat ik alleen blijf. Dat ik mijn dagen alleen zal slijten, mijn mooiste jaren alleen zal zien vervliegen en uiteindelijk als enige op mijn eigen uitvaart aanwezig ben. Graag zou ik een meisje/dame aan mijn zijde hebben.
Nu leven we in de eenentwintigste eeuw en de mogelijkheden zijn legio. Datingsites schieten als paddenstoelen uit de grond en het lijkt bijna onmogelijk om er niet zonder relatie van af te komen. Maar dat is buiten een contactgestoord iemand als mij gerekend uiteraard.
Nu gebruik ik Tinder. Voor wie het niet kent zal ik het omschrijven. Het is een soort vleeskeuring. Als je de app opstart krijg je de foto te zien van een meisje (of jongen, als dat je keuze is) een korte tekst die ze zelf geschreven heeft en eventueel gedeelde interesses. Aan jou de taak om het meisje leuk (veeg de foto naar rechts) te vinden of af te keuren (naar links met die hap).
Het probleem is echter dat mijn duim op slot schiet en alleen nog maar naar links kan bewegen. Dat levert vrij komische situaties op waarbij ik een leuk meisje/vrouw alsnog afkeur omdat ik niet anders kan. Of beter gezegd; niet anders durf.
Want als ik naar rechts veeg, en zij ook dan is het een “match” oftewel, je hebt beiden interesse. En dan kan je met elkaar in contact komen. En ik ben contactgestoord! Ik zou niet eens weten wat ik ermee zou moeten doen. Dan moeten we praten. Waarover? We hebben eigenlijk niets gemeen, behalve dat we beiden de vleeskeuring van elkander wel leuk vonden.
De haren rijzen me te bergen als ik er al aan denk. En dan nog alle problemen die ik me op de hals haal wanneer het wel wat dreigt te worden. Ruzie bij het opzetten van de kerstboom, ruzie op vakantie, ruzie wanneer ik iets niet goed doe. En kinderen, of geen kinderen…
En stel nu voor dat we trouwen, ik loop ver vooruit maar je moet goed plannen, dat we trouwen en we gaan scheiden? Denk je echt dat ik als loonslaaf een deel van mijn inkomen af kan staan? En hoe moet het met de stukjes op zaterdag? Mag ik die nog wel schrijven?
Misschien toch maar die eenzame uitvaart. Is wel zo makkelijk.