Bijna gedachteloos zit ik achter mijn pc. Oordoppen in en muziek aan. Even van de wereld even… hé wat was dat? Ik spits mijn oren en probeer voorbij de muziek te luisteren die mijn oren vult. Daar is het weer. Het zal toch niet? Ik kijk naar de tijd, nog een uur voor ik naar bed moet, ik zet de muziek (voor zover dat kon) iets harder, negeren, voorlopig negeren.
Een uur later meen ik het nog steeds te horen. Dat rotwijf! De buurvrouw weer. Ik doe mijn oordoppen uit en hou mijn hoofd schuin. Ja, of ze is luid aan het praten, of ik hoor de televisie. Ik hoor duidelijk stemmen. En ik ken mijzelf; als ik dat hoor dan ga ik mezelf lopen opvreten. Zelfs wanneer het voorbij en stil is zal ik nog koken van woede, niet in staat om in slaap te vallen. Ik zal haar! Maar ja, als ik iets doe dan maak ik het misschien alleen maar erger.
Aan de andere kant moet ik morgen wel gewoon werken. Ik moet zo gaan slapen, anders ben ik morgen niet fit. Of in elk geval; minder fit dan normaal. Hé, wacht… het is voorbij… nee, het begint weer. Ik sluit de pc af en loop naar mijn slaapkamer. Vreemd je zou toch denken dat het hier luider zou klinken. Maar dat doet het niet. Ik leg mijn oor tegen de muur. De verwarming die bromt, de afwasmachine die zoemt en klokkend water uit de leidingen pompt.
Nee, geen stemmen. Teneinde raad doe ik het raam open, de koele nachtwind streelt mijn gezicht. Ik luister. De snelweg, een verlate kraai, een miauwende kat. Een deur die ergens open en weer dicht gaat. Maar geen stemmen. Ik buig me voorover en kijk naar de tuin en huis van de buurvrouw. Geen licht, behalve het blauwige geknipper van de tv beneden. Voor de rest donker. Ik doe het raam weer op een kiertje en spits mijn oren weer.
Geen stemmen, toch wel! In de verte. Zitten ze dan in mijn hoofd? Of ben ik er zo op gebrand om last te hebben van mijn buurvrouw dat ik me stemmen inbeeld. DR. Phil had het hier volgens mij wel eens over gehad. Ik kleed me uit en ga in bed liggen.
Ik weet niet waar ik me meer zorgen om moet maken, de stemmen van de buurvrouw of de stemmen in mijn hoofd. Maar één ding is zeker.
Als de stemmen in mijn hoofd zitten dan stoppen ze met praten als ik in slaap val, en dat zou bij de buurvrouw niet gebeuren. En hopelijk is de buurvrouw zelf binnenkort verleden tijd.
Welterusten.