Wie mij kent weet dat ik op een hoop gebieden een… brede smaak heb. Ik hou van allerlei soorten muziek, hoe vreemder hoe beter. Ik lees boeken voor alle leeftijden en van fantasy tot de tweede wereldoorlog en ik kijk even gemakkelijk naar een oude Hitchcock film als naar een moderne oorlogsfilm met actie. Uiteraard zit er een limiet aan dat alles, van sommige “historische” films kan ik namelijk behoorlijk uit mijn slof schieten als mij iets opvalt wat niet strookt met de waarheid.
Maar afgelopen zaterdag vond ik mijzelf terug in een bioscoopzaal waar ik met welgeteld zes andere mannen zat! Niet dat het niet druk was, de zaal was stampensvol. Ik had mijn moeder uitgenodigd om te gaan kijken naar de nieuwe Bridget Jones. Om haar een plezier te doen uiteraard. Vorig jaar sleepte ik haar ook mee naar Michiel de Ruyter, en ik wist dat ze de vorige films van “BJ” leuk vond.
Mijn moeder nodigde weer Leen(tje) en Hanneke uit om ook te gaan kijken. En dat was geen overbodige luxe want op mij, en vijf andere mannen na, was de hele zaal gevuld met vrouwen. Niet dat ik het niet naar mijn zin had hoor. Maar met zo veel vrouwen gaat je mannelijk brein toch wel werken: misschien, heel misschien kan ik hier en nu het geheim van de vrouw vinden!
Het is al vaak gezegd dat vrouwen voor mannen moeilijk te begrijpen zijn. Mannen komen van Mars, vrouwen van Venus, twee totaal verschillende planeten en de twee zullen nooit met elkaar overweg kunnen. Maar misschien dat de vrouwen in deze omgeving prijsgeven hoe er goed met ze te communiceren is. Of hoe ze met elkaar communiceren. Welke geheimtaal zou er aan mij worden geopenbaard, zou ik als onwetende man de bioscoopzaal in lopen, en als expert op vrouwelijk gebied er weer uit komen?
Ik bereidde mij erop voor als een ontdekkingsreiziger op zijn confrontatie met een onbekende Amazonestam. Alle voorzichtigheid in acht nemend. De vrouwen mochten niet merken dat mijn aanwezigheid was veranderd in een spionagemissie. Een missie om het mannendom iets slimmer te maken. Ik controleerde of ik mijn shirt niet binnenstebuiten aan had en loerde rond. Welke vrouw zou het voortouw nemen in de rituelen die hier gevoerd zouden worden? Wie was er de opperste oestrogenerale? Mijn gok ging op de vrouw die achter mij zat, kort haar, bril, stoer uiterlijk. Ik dacht eerst dat ze een man was waardoor mijn eerste telling niet goed was. Maar zij… stond op en liep naar buiten.
Nee, dan moest het een ander zijn. Maar welke? Als vrouwen onder hun eigen gelederden een leidster zouden kiezen, zouden ze dan gaan voor de mannelijke variant? Of voor het ultiem vrouwelijke? Lastige vragen waar ik vanavond nog een antwoord op kon verwachten…
De lichten gingen uit en ik werd weer teruggeworpen in de echte wereld, mijn fantasie was weer eens op hol geslagen. En wat ik van de film vond? Ik heb niet de antwoorden gekregen waar ik in mijn fantasie op hoopte, ik heb het mannendom niet slimmer kunnen maken. Maar het was een leuke film. Dat wel.