Als trouw lezer vraagt u zich misschien wel af, en als u dat niet doet dan doet u dat nu: Hoe komt er toch elke week een stukje tot stand? Nou, dat zal ik de komende zinnen proberen uit te leggen.
Ten eerste is er een deadline. Die deadline is zaterdagochtend tien uur. Als ik die deadline niet haal dan ben ik ernstig in mineur en ben ik bang dat ik teleurgestelde lezers heb. Dus alle reden om mij te houden aan die deadline. Sterker: als ik op zaterdagochtend geen stukje heb ga ik er vroeger uit om er een te schrijven.
Maar het echte verhaal begint natuurlijk met een onderwerp. Of twee. Vaak begin ik maandag al met het bedenken van onderwerpen voor het stukje wat zaterdag af moet zijn. Soms heb ik een ijzersterk onderwerp en begin ik maandagavond al met het schrijven ervan. Dat zijn de fijne weken want dan hoef ik er de rest van de week niet aan te denken. Als ik donderdagavond nog geen onderwerp heb dan begint zich een lichte paniek van mij meester te maken. Donderdagavond is namelijk de avond die ik altijd wil benutten voor het schrijven van een stukje.
Stukjes van donderdagavond, of later, zijn makkelijk te herkennen. Die hebben vrijwel altijd twee onderwerpen. Zoals het stukje van een paar weken geleden over de dode vogel. Aan het einde is er een kort relaas over de in elkaar geslagen homo’s. Ik kon niet kiezen uit de onderwerpen dus het werden er twee.
Met de onderwerpen in gedachten begin ik al een klein beetje van de tekst voor te bereiden. Welke zinnen moeten er écht in? Wat kan ik beter laten? Is er nog een bepaalde structuur die ik wil aanhouden? Dat soort dingetjes. Daarna begint het schrijfwerk. Dat schrijfwerk zelf is de uitdaging niet. Als ik eenmaal begin gaat het vanzelf door tot beide onderwerpen zijn behandeld en er een werkbaar slot is bereikt. Het schrijven zelf doe ik altijd in Google Docs. Dit is omdat het bestand dan wordt opgeslagen in mijn ruimte in Google en ik er overal bij kan. Als ik dus op het laatste moment, of op welk moment of waar dan ook, een aanpassing wil doen dan kan dat. Een stukje wordt standaard geschreven op lettergrootte 11 en is ongeveer 1 ¼ pagina lang.
De reden waarom ik het hierover heb? Puur omdat ik even een overzicht wilde geven van hoe ik werk. En ook omdat ik veel met mijn stukjes bezig ben geweest de afgelopen weken. Ik merkte namelijk hoe zonde ik het vond dat een hoop stukjes niet terug te lezen waren. Natuurlijk kan dat wel, maar ik ken niemand die het leuk vind om mijn tijdlijn af te pluizen op zoek naar dat ene leuke stukje.
Vandaar dat ik dat zelf heb gedaan en bezig ben geweest met het opzoeken en opnieuw plaatsen van stukjes. Niet op Facebook, maar op een zelfgebouwde site. Dames en heren, trouwe lezers. Bij deze kondig ik aan dat alle stukjes die ik heb geschreven in de afgelopen weken, maanden, jaren terug te vinden zijn op:
Na een brainstormsessie van maar liefst twintig seconden heb ik besloten mijn site “door het leven gegrepen” te noemen.
En, toeval of niet, na tellen en rekenen kwam ik erachter dat dit het honderdste “stukje” “dingetje” of “column” is. Dus, voor alle trouwe lezers. Bedankt voor het elke week weer lezen van mijn vreemde gedachtenspinsels. Jullie zijn top. En omdat ik een beetje ambitieus ben zeg ik: op naar de duizend!