Wat zien blinden? Dat is een vraag die ik mijzelf wel eens stel. Ze zien natuurlijk niets, maar wat zien ze als ze niets zien? Is het zwart? Of rood of zien ze juist een overweldigende hoeveelheid kleuren? Ik ga het niet opzoeken want ik wil het ergens ook niet weten. Het is een van die dingen in het leven waar je over na wil denken en het antwoord nooit van wil weten.
Nu is mijn zicht ook niet alles, maar mijn gehoor is slechter. Sterker: ik ben van de week dichter bij doofheid geweest dan ik ooit had ervaren.
Dat mijn oren slecht zijn weet ik al van kinds af aan. Mijn trommelvliezen zijn gatenkaas door de hoeveelheid buisjes die erin zijn geplaatst en er komt met enige regelmaat meer prut uit dan een open riool kan produceren. Als topper heb ik de opmerking van een oorarts die zijn verbazing uitsprak dat ik nog zo veel kan horen met zulke oren. Aan de andere kant zijn ze ook erg groot dus het mag ook wel dat ik een hoop hoor.
Ik begin bij mijn linkeroor. Na een avondje flink doormartelen met luide muziek kwam ik tot de ontdekking dat hij het door een fikse hoeveelheid oorsmeer niet zo goed meer deed. Dus, zoals elke zelfrespecterende holbewoner, begon ik met mijn pink erin te poeren tot ik beter geluid zou moeten krijgen. Dat kwam dus niet en zodoende heb ik sinds half december geen goed gehoor meer op links. Gelukkig wel op rechts.
Nu naar het rechteroor, en een beetje achtergrondinformatie. Ik werk bij een bedrijf waar af en toe heel veel geluid wordt geproduceerd. Vaak té luid. Als er staal op staal draait kan je een heel luide en bloedstollende piep verwachten. Na veel geprobeer met andere middelen zat er niets anders op dan oordopjes aan te laten meten. Want anders zijn we over een tijdje nog dover dan we al zijn. Afgelopen maandag was het dus zo ver dat de dopjes zouden worden aangemeten.
De beste man vraagt naar mijn verleden met mijn oren en kijkt erin. Daarna krijg ik de opmerking dat ze moeten worden uitgespoten…
Dat wist nog niet zeg!
In elk geval, hij plaatst watjes en duwt die in mijn rechteroor redelijk diep voor mijn oor wordt volgespoten met kit. Daarna moesten we wachten.
Ik hoor werkelijk niks meer. Ik bedenk dat het geweldig is, de dopjes werken nu al! Wat zal het heerlijk zijn om ook dadelijk niks meer mee te krijgen van het lawaai op de werkvloer. Na het uitharden gaat de kit en de watjes eruit… en ik hoor nog steeds niks!
Na deze klacht aan de man door te hebben gespeeld kijkt hij nog een keer en bevestigd wat ik al wist; nu moeten ze echt worden uitgespoten.
Met links hoor ik nu beter dan met rechts. En links zat al dicht! De halve dag heb ik achter mensen aangejaagd om erachter te komen wat ze gezegd hebben. Maar wat mij het meest opviel was de stilte. De drukkende rust om mij heen. Alles werkte, alles draaide, maar het was ongelooflijk kalm. Alsof ik onder water was en slechts vagelijk geluiden waarnam. In het begin was het nog wel lekker. Helaas ga ik van stilte in een soort rustmodus en werd de stilte na verloop van tijd alleen maar irritant.
En nu? Nou, mijn oren zijn uitgespoten en ik hoor alles weer. Wat maakt de wereld toch een lawaai! Alles maakt lawaai, de tv staat te hard, de radio! Mijn auto is een brullend monster, elke auto is een brullend monster!
Ik zet wel weer harde muziek aan, des te sneller kan ik weer genieten van de rust.