De tiende maand staat bijna weer op het punt van beginnen. Het lijkt nog maar een paar weken geleden dat de champagneglazen klonken en nu zijn we alweer bezig aan de eindsprint naar de kerst en het oud en nieuw. De herfst is vorige week officieel ingegaan, en wederom lijkt het weer niet te luisteren.
In de eerdere weken was het weer niet om over naar huis te schrijven, de ene zware regenbui na de andere teisterde ons land en niet zelden konden we het weer zelfs omschrijven als stormachtig. En nu was juist de eerste week van de herfst heerlijk weer. Je moet een beetje houden van het Nederlandse weerpatroon.
Ik heb al vaker mijn liefde voor de herfst bezongen. Hoe de bomen vergelen en veranderen in gouden bladerdekken met prachtige rode accenten. Hoe de wind aanzwelt en de benauwde warmte van de zomer weet te verdringen. Hoe de grijze wolkenluchten voorbij jagen en de zon eerder onder gaat. De ochtenden zijn weer gehuld in duister en in de avonden kunnen de lampen weer aan.
Uiteraard is niet alles pais en vree in de herfst. Ongedierte viert hoogtij, ik kan mijn vuilcontainer niet aanraken zonder een dikke vette spin te pletten. Ook mijn auto heeft, vooral rond de zijspiegels, meerdere lifters die er hun web gebouwd hebben. En jezelf door een smalle plaats heen wurmen kan tot gevolg hebben dat je een kleverige en draderige substantie rond je hoofd voelt. In de tuin van de buurman heeft een grote, vette, achtpoot zich ook al thuis gemaakt en ik voel zijn acht glanzende oogjes op mij gericht wanneer ik langs loop. Maar tot nu toe heeft niemand zijn web vernield.
Maar het ergste is dat die dingen dadelijk besluiten dat ze naar binnen willen. Nu is het weer nog goed, maar dadelijk moeten ze een warm plekje hebben en zie je hun nieuwe bebouwing op de meest onlogische plaatsen. Een paar van hun kleinere familieleden heb ik al betrapt terwijl ze mijn slaapkamer en badkamer probeerden over te nemen. Je hebt mensen die ze buiten zetten, maar dat is zielig, ze komen naar binnen voor de warmte. Ik heb mijn eigen manier die veel permanenter is.
In de Action kwam ik al de eerste kerstmannen en kersthuisjes tegen. En ook een klein peloton huisvrouwen die er bewonderend naar aan het kijken waren en ondertussen alvast slingers en kerstballen in hun mandjes propten. En dat zij aan zij met halloween artikelen en Sinterklaasspullen. Een soort ongeziene harmonie waarvan de kerst het het langst zal overleven.
Wanneer de peper- en kruidnoten weer in de winkel liggen, de eerste kerstspullen en adventskalenders te koop zijn en de opmerkingen dat het wel heel vroeg is dit jaar zijn gevallen. Wanneer ik mijzelf erbij heb neergelegd dat ik weer een jaar ouder ben en het onmogelijk is tegen de tijd te vechten. De verjaardagen van mijn broertjes en oma binnen handbereik zijn en de zwartepietendiscussie weer klaar staat om van start te gaan. De files weer lengen en de eerste bruggers gewend zijn aan het leven op de middelbare school.
Dan is de herfst pas echt begonnen.