Nergens ben je echt veilig. Dat is niet alleen een commentaar op de huidige internationale politieke verwikkelingen, maar het is ook echt zo. Natuurlijk is het niet dat je op elke plek een groot levensgevaar loopt. Maar er kan overal wat gebeuren, door omstandigheden of door fouten van jezelf. Het is natuurlijk belangrijk om op te blijven letten en geen gevaarlijke situaties te veroorzaken. Ervoor zorgen dat het gasstel uit staat wanneer je klaar bent, naar links en rechts kijken bij het oversteken. Simpele dingen die het al een stuk minder gevaarlijk maken.
En het is op iedere werkplaats wel een beetje gevaarlijk. Ambtenaren kunnen zich zomaar uit het niets zich snijden aan de scherpe randen van een papier, iemand in de havens kan onder een container belanden en zelfs een thuisnaaister kan zich prikken met een van haar eigen naalden. Het bedrijf waar ik werk is daarop geen uitzondering. Heftrucks en andere mobiele apparaten zoeven in het rond en we werken met zware haspels en kabels waardoor je moet blijven opletten.
Maar toch zijn ongelukken niet te vermijden. Zo heb ik wel eens een haspel op mijn hoofd gekregen. Bijna tweehonderd kilo dat van vijf meter hoogte naar beneden kwam vallen, zonder dat ik er erg in had. Wat mij het meest verbaasde was dat ik plots niet meer op mijn benen kon blijven staan. Ineens begaven mijn knieën het en lag ik op de grond. Het geraas van het neervallen zelf kan ik mij niet meer herinneren. Maar wel het jeukende gevoel van stromend bloed bij mijn oor, en dat ik kwaad was. Niet zomaar kwaad, woedend! Iets wat ik op dat moment niet begreep, al denk ik dat het een oerreactie was. Dat ik mij aangevallen waande en mijn onderbewuste klaar was voor de verdediging.
Begrijpelijk dat ik sinds die tijd mijn hoofd hoog houd en mijn koppie erbij. Goed opletten of er een kans bestaat dat er weer een bakbeest naar beneden komt vallen. Deze keer had ik geluk, maar de volgende keer kan het anders zijn. Het scheelde maar een paar centimeter of ik was er niet meer geweest. Maar zelfs met goed opletten is het vaak lastig genoeg om het veilig te houden.Terwijl een collega van mij een keer in de hoogte bezig was maakte ik een foute beweging met de heftruck en wist hij zich met moeite vast te houden.
In plaats van bezorgd te zijn moest ik lachen van de zenuwen. Niet omdat het grappig was, maar juist omdat het bijna fout was gegaan. Het was natuurlijk lullig voor hem, maar ik kon niet anders. En misschien was het wel een beetje leedvermaak om de angstige kreet te horen en hem met doodsangst vast te zien grijpen aan het enige wat stil stond. Ik heb al eens eerder gezegd: geen beter vermaak dan leedvermaak.
Toen een collega laatst dus een kabel doorknipte en het topje van een van zijn vingers mee knipte waren we in eerste instantie bezorgd. Tot wij, als goede collega’s, de humor van de situatie begonnen in te zien. We zijn een hechte ploeg en altijd bereid elkaar te helpen; staat er iets in de brand is er altijd wel iemand die wil helpen blussen met benzine, en lig je spartelend in de sloot is geen van ons te beroerd om het water onder stroom te zetten zodat je er sneller uit klimt.
Dit is niet om de vinger op de zere plek te leggen, maar toen de beste collega naar de dokter was, het rondgesproeide bloed was opgeruimd en het achtergebleven vingerkootje was weggegooid begonnen de grappen over vingers te lopen. Zoals alle mannen waren een hoop van seksuele aard en hadden slechts vaag iets te maken met vingers. De collega kwam zich later weer melden, met zijn vinger dik in het verband.
Met opgeheven vinger begon toen het door het slijk halen van deze nogal domme, en unieke actie. Een onderwerp geknipt voor humor. Ik wil geen vingerwijzen, maar in de tien jaar dat ik bij dit bedrijf werk is het nog nooit voorgekomen dat er iemand een deel van zijn vinger heeft geamputeerd door het knippen. Tot nu dan. Al is het natuurlijk dat je het op je vingers kan natellen dat het een keertje moet gebeuren wanneer er scherpe scharen liggen die in staat zijn door koper te snijden.
Misschien krabben sommige mensen nu met hun vingers achter de oren en bedenken bij zichzelf dat het niet echt aardig is. Maar je kunt, bij een goede afloop, er beter om lachen dan om huilen. En om toch even het topje van de spreekwoorden aan te halen: lachen is gezond, en humor is het beste medicijn.