Als columnist lees ik ook het werk van andere columnisten. Om mijzelf op de hoogte te houden van wat er speelt, en ook om van te leren. Kijken wat er mogelijk is, en wat er niet mogelijk is. En het levert ook vaak achtergronden op die je normaal niet ziet. Zo ben ik dol op de columns van RTL-Nieuws waar verslaggevers, die normaal stijf voor de camera staan, achtergronden geven. Mijn voorliefde voor Erik Mouthaan die voor RTL het nieuws is noord en centraal Amerika verslaat is daar begonnen. Tot een paar jaar geleden deed hij elke zaterdag een column over wat hij had meegemaakt in de Verenigde Staten.
Ook een leuke om te lezen is Sandra Korstjens die de correspondent is van zuid-Amerika en schrijft over de soms vreemde voorvallen tijdens haar werk of in haar woonplaats. Hoe we hier in Nederland tornen aan het beeld van man en vrouw en alles genderneutraal willen maken, maar dat zoiets in Brazilië nog niet aan de orde is. En Jaap van Deurzen die op zondagochtend vertelt over zijn leven thuis, en standaard zijn vrouw met “Blond” noemt. Niet om haar te beledigen, maar omdat hij haar blijkbaar anoniem wil houden. Eén van mijn meest favoriete columnisten is Özcan Akyol. Een Nederlander met Turkse roots. Hij is niet te beroerd om tegen zijn moedercultuur tekeer te gaan, maar hij neemt Nederlanders net zo goed op de hak.
Zo had hij het van de week over de posters van Suitsupply. Ik had er wel lichtjes over gelezen, maar ging pas echt onderzoek doen na de column van Özcan. Blijkbaar valt de nieuwe reclamecampagne niet in goede aarde. Voor de duidelijkheid: op de poster zijn twee zoenende mannen te zien. En dat geeft, anno 2018, nog altijd consternatie want de posters worden beklad, overgeplakt en vernield. Het beeld dat Nederland tolerant staat tegenover mensen die vallen op het gelijke geslacht loopt zo een deuk op… zeg maar gerust een crash.
Zelf zit ik er niet mee, ik heb de posters gezien en word er niet warm of koud van. Ik ben gelukkig gezegend met een opvoeding waar mensen die op het gelijke geslacht vielen, homo’s en lesbiennes in plat Nederlands, onderdeel uitmaakten van mijn leven. Toen mijn ouders mij vertelden, ik moet een jaar of vier geweest zijn, dat er twee mannen zouden langskomen die samenwonen als man en vrouw heb ik wel gelachen. Dat doe je op die leeftijd, want het is toch een beetje raar. Gelukkig heb ik doorheen de jaren mogen leren dat dit niet abnormaal was. Sterker: liefde is universeel en dus normaal.
Maar blijkbaar is dat een trekje van mij. En dat terwijl Özcan de vergelijking maakt dat een paar jaar geleden posters van een vrijpartij tussen twee, schaars geklede, vrouwen massaal werden gestolen. Ik ga er niet van uit dat dit was omdat men er erg veel aanstoot aan nam.
Maar alles bij elkaar is het natuurlijk verschrikkelijk om in je favoriete abri geconfronteerd te worden met iets wat je niet leuk vind, of zelfs afstotelijk. Mijn oplossing: negeer het. Er zijn zo veel dingen in het leven die je negeert; luchtvervuiling, horizonvervuiling, hogere beloningen voor bankiers, verzuipende vluchtelingen, neergeschoten mensen, slachtoffers van rampen, mensen in Syrië.
Er is zoveel goeds wat je kunt doen voor je medemens en de wereld. Maar richt jij je maar op een poster van zoenende mannen.