Wegens een paar gezondheidsprobleempjes was ik de afgelopen week gedwongen mijn eigen lichaam te lijf te gaan met pillen, theetjes en drankjes. Alles om het hoesten, de pijnlijke keel en beroerdheid te stoppen. Als laatste aanvalsmiddel greep ik naar de hoestdrank. Ik was ervan overtuigd dat ik in de nacht een slijmbal met de grootte van een kanonskogel door mijn pijnlijke keel had geduwd dus ging ik naar de winkel om hoestdrank te kopen die ook een einde zou maken aan taaislijm.
Het doosje was opvallend zwaar, en toen ik het thuis uitpakte bleek waarom; het zat in een glazen flesje. Nu snap ik wel waarom, je doet een medicijn niet zomaar in een plastic flesje. Maar het was wel een verrassing. We leven in het tijdperk van plastic. Ik hoef maar het internet op te gaan of allerhande reclames vliegen mij om de oren om mij te vertellen hoe de mens het milieu verstikt met plastic. Hoe in sloppenwijken op het zuidelijk halfrond hele rivieren met een bovenlaag van plastic zijn. Dat in het midden van de oceanen eilanden drijven uitsluitend van drijvend plastic.
Horrorverhalen van walvissen en ander zeeleven dat vast komt te zitten in plastic of het eet. Toen ik met mijn oma in Amsterdam was (dat verhaal komt nog een keer) en wij een rondvaart maakten over de grachten viel ons op hoe veel plastic er in het water lag. Ik hoopte maar dat het opgeruimd zou worden voor het de hoofdstad zou verlaten en een weg zou vinden in de natuur.
Maar het alternatief voor plastic is natuurlijk al voorhanden; glas! Ik heb nog net de periode van glas mee mogen maken. Hoe gele vla in glazen flessen werd verkocht met een dopje van zilverpapier. In onze besteklade lag nog een krabber om de laatste beetjes vla uit de fles te halen. Dat is tegenwoordig niet meer. Het is allemaal pak, of plastic. Bij glas krijg ik nog altijd een nostalgisch gevoel. Vooral bij de klassieke animatiefilm van Lady en de Vagebond waar lege glazen melkflessen staan te glinsteren.
En dat terwijl glas, in mijn ogen, veel beter is dan plastic. Wie op een warme zomerdag op een terras gaat zitten en daar een glazen flesje cola krijgt geniet daar toch een beetje meer van. Chocomel uit een glazen fles heeft toch iets meer smaak dan een pak. Natuurlijk zijn er nadelen als de hogere kosten, en men zal ook wel het milieu aan de haren erbij slepen. Maar mij zijn geen drijvende eilanden van glas bekend. Of haringen vervuild met glassplinters.
Ik hoop dus eigenlijk dat ik over een paar jaar een plasticarme supermarkt in loop. Met drinken uit glazen flessen, boter verpakt in afbreekbare materialen en dat we ons druk kunnen maken over iets anders dan de plastic soep.