Het viel mij op in het nieuws de afgelopen week. Niet omdat het mij persoonlijk raakt, niet omdat het in de buurt is. Maar omdat ik het zulk vreemd nieuws vind. Ziekenhuizen die failliet gaan. Toen ik dat hoorde keek ik even heel vreemd en sprak de vraag uit die ik hier meerdere keren ga herhalen: “Hoe dan?”
Ik heb de nieuwsberichten gelezen met de redenen waarom deze ziekenhuizen op omvallen staan en er daadwerkelijk eentje ten onder gaat (op moment van schrijven) maar het blijft een vreemde situatie. Hoe kan een ziekenhuis failliet gaan? Waardoor gaat een ziekenhuis failliet? Hoe kan er geen geld meer binnen komen? Dat vind ik nog wel een van de meest vreemde elementen aan de zaak. Want volgens mij is er geld genoeg.
Laten we een kort, en simpel, rekensommetje doen. Er zijn (aangenomen) zestien miljoen (16.000.000) volwassen mensen in Nederland. Deze hebben, aangenomen, allemaal een zorgverzekering. Laten we voor het effect zeggen dat ze allemaal honderd euro per maand betalen. Sommige meer, sommige minder. Maar honderd euro is waar we vanuit gaan als gemiddelde. Dat betekent dat er maandelijks één miljard zeshonderd miljoen euro (100x16.000.000=1.600.000.000) in de volksmond, “één comma zes miljard,” aan geld zich verplaatst van de burgers naar de zorgverzekeraars.
Laten we voor het effect een vergelijking verder trekken. Dat betekent dat in vijf maanden tijd het begrotingsoverschot is terugverdiend door de zorgverzekeraars. Per jaar hebben we het over negentien comma twee miljard euro dat van rekening wisselt. Dat zijn bedragen die bijna geen mens in zijn leven bij elkaar kan verdienen. En ondanks die astronomische bedragen gaan er ziekenhuizen failliet… hoe dan? Waar is dat geld? Is het niet de bedoeling om zorg te geven en op peil te houden met die, bijna, twintig miljard?
Blijkbaar niet, want er gaan ziekenhuizen failliet. En dan nog… hoe dan? Een ziekenhuis is juist een zeer succesvolle business, als ik het zo mag omschrijven. Het is niet dat er nooit meer zieke mensen zullen zijn. Sterker, we worden ouder en er zullen alleen maar zieke mensen bij komen. Een winkel kan failliet gaan omdat er geen klanten meer komen. Een zaak kan het loodje leggen bij gebrek aan klandizie en slechte service. Maar het is toch niet zo dat een ziekenhuis zonder klanten komt te zitten? Het is toch ook niet zo dat slechte service mensen doet besluiten, massaal, van ziekenhuis te wisselen. Want juist als ik het nieuws zie en een ziekenhuis wordt gewezen op slechte service zijn er altijd mensen, en patiënten, die in de verdediging schieten.
Net als de vragen des levens die ik een tijdje geleden stelde blijft deze “hoe dan?” door mijn hoofd spoken. En vooral hoe het nu verder moet? Wat is de verwachting van de zorg als er steeds meer mensen zorg nodig zullen hebben en niemand bereid lijkt om deze ziekenhuizen overeind te houden? Welke zullen volgen? Zal het ziekenhuis veranderen in een letterlijke ver-van-mijn-bed? Wat voor ziekenhuis komt er in de plaats van de nu gesloten instellingen? Zal goede en snelle zorg dadelijk werkelijk een luxeproduct worden?
De reacties van de mensen die het geld beheren vind ik belachelijk, tot het onbeschofte af. Zij zijn er niet om ziekenhuizen overeind te houden, vinden zij. Maar natuurlijk is het voor hen geweldig om zorginstellingen over de kop te zien gaan. Hoe langer de afstand naar een zorginstelling is, hoe meer mensen er geen gebruik van zullen maken. Je gaat geen uur rijden voor een hoestje. En met zo’n instelling is uiteindelijk iedereen de pineut.
Ik hoop maar dat die problemen snel opgelost zijn en we over een paar jaar terug kunnen kijken op de knotsgekke situatie waar ondanks miljarden ziekenhuizen op de fles gingen.