Ik heb mijn voortuin weer versierd met lichtjes en kerstfiguurtjes. Het is altijd leuk om te doen en ik hoop dat mensen er ook een glimlach van krijgen als ze langs lopen of rijden. Ik krijg het in elk geval wel. Ik houd er wel van om mijn tuin zo te versieren. Vroeger, als kind, vond ik het ook leuk om in tuinen te kijken waar een voorstelling was. Sommige mensen hadden molens, vijvers of zelfs een heel dorp. Een mini-Efteling op zich.
Het liefste had ik elk seizoen mijn tuin anders aangekleed. Helaas heb ik niet de middelen dat te doen, en het is ook niet dat er elk seizoen iets te vieren is. Wat voor thema zou ik moeten doen in de zomer? Of de herfst? Voor dat laatste weet ik wel iets, maar ik denk niet dat het kerkpubliek op zondag zit te wachten op een halloweenthema. Dus voorlopig kleed ik het alleen maar aan met kerst. Tot er iets nieuws op het toneel verschijnt.
Uiteraard heb ik daarvoor een reden naar de buitenwacht toe die misschien niet de lol in ziet van het versieren van een tuin. Ik zie het als een dienst aan de kerkgangers. Mijn tuinlichtjes verlichten hun pad naar de kerk. En zo doe ik als heiden toch wat voor hen. Nu breidt ik het elk jaar iets uit. Het liefste zou ik een hele kerststal neerzetten met poppen en een engel met flapperende vleugels. Maar zoals gezegd heb ik de middelen niet, en het lijkt mij ook heel veel werk. Daarom hou ik het maar bij een sleetje, hertje en een boompje. In de hoop dat er iets stichtelijks uit te halen valt.
Nu heb ik er een protocol bij. Alles heeft tegenwoordig een protocol, dus ik heb er zelf een in het leven geroepen. Het lichtprotocol. Vóór de kerst heb ik een tijdklok ingesteld die de verlichting in de ochtend en avond laat branden. Midden in de nacht kijkt er toch niemand en kan het gerust uit, en overdag is het licht overbodig. Maar dat verandert bij mij op kerstavond. Dan brand de verlichting de hele nacht en dag. Sowieso om het feestelijk te houden, maar ook om een beetje respect te tonen aan de kerstdag zelf en te laten weten dat het licht op aarde gekomen is.
Tweede kerstdag is de verlichting juist uit. Omdat de voorstelling geweest is. Pas daarna gaat de verlichting weer aan en uit volgens het vaste program. Tot ik het op ga ruimen, zo halverwege januari. Dan gaat het gros van de prullaria naar de zolder tot het volgende jaar.
Maar dat is pas in het nieuwe jaar. Eerst krijgen we de kerst natuurlijk nog. Als ik kijk naar hoe het eraan toe gaat in de wereld zal het geen zalige kerst zijn. De hele wereld lijkt te schudden op haar grondvesten. Van Jemen tot Syrië is het oorlog. Presidenten en dictators laten zich leiden door spierballentaal. Journalisten worden op gruwelijke manieren om het leven gebracht, met stilzwijgende goedkeuring. En Europa dendert vrolijk mee met demonstraties van Gele Hesjes die het nodig vinden om, net als IS, monumenten te vernielen en verminken.
De wereld staat op zijn kop terwijl mensen hier thuis het gourmetstel weer opwarmen en het vlees braden. Terwijl de rest van de wereld honger heeft. Aan de andere kant is het ook het goede recht van de mensen om lol te maken. Het is geen zonde om plezier te maken. Het valt buiten de normale macht van mensen om de oorlogen te stoppen. Handtekeningen en donaties ten spijt. Als ik het kerstnummer Feed the World hoor waarmee in de jaren tachtig geld werd opgehaald voor Afrika krijg ik een onbestemd gevoel
Toen was het al gedonder in Afrika. En nu nog steeds. Vind ik dat we minder moeten geven? Absoluut niet, maar er mag wel kritisch worden gekeken naar wat er mis gaat. Al tientallen jaren gaat geld die kant op. En al tientallen jaren geven we meer.
Maar laten we even niet kijken naar die dingen. Voor wie het wil een vrolijke en zalige kerst. Tot volgende week.