Pas op; expliciete tekst. Niet voor mensen met een zwak hart of levendige beeldende fantasie!
Een paar weken geleden was ik de spamfolder van mijn mail door aan het spitten. De plek waar alle ongewenste mailtjes terecht komen. Of terecht zouden moeten komen. Het gebeurt namelijk ook wel eens dat er een mail in de spamfolder terecht komt die wel degelijk aan mij gericht is. En die ook enige importantie heeft bij mijn bezigheden. En het is een beetje een zoete zonde. Want het gros van die mailtjes bestaat uit miljoenen die ik mis gelopen zou zijn.
Niet zelden is er een mail van de FBI die mij meedeelt dat ik een paar miljoen laat liggen die ooit in beslag genomen is. Een Nigeriaanse prins die graag wat geld aan de armen wil schenken, en mij als de geschikte uitvoerder van dat plan ziet. Een Russische oliebaron die snel mijn kant op komt, op de vlucht voor Poetin, maar graag zijn ettelijke miljoenen bij mij op de rekening kwakt zodat het alvast veilig is. In tussentijd mag ik erop passen en ermee doen wat ik wil!
Uiteraard staan deze mailtjes niet voor niets in de spamfolder. Het is namelijk allemaal kolder. Die Nigeriaanse prins is waarschijnlijk een Nigeriaanse man met een computer die hoopt dat ik door zijn slechte Engels heen lees en hem een paar honderd euro stuur. De meeste van die mailtjes zijn hinderlijk op zijn best, en schadelijk op zijn duisterst. Ik open ze ook niet omdat er wel eens een virus in verborgen zou kunnen zitten. Maar de koppen zijn interessant om te lezen.
Daar was ik dan ook mee bezig toen ik ineens een oud wachtwoord voorbij zag komen. Ik vond dat al vreemd want waarom zou de naam die ik lang geleden online gebruikt heb in mijn mail terecht komen. Geloof mij, dat klinkt vreemder dan het is. Een beetje geïntrigeerd opende ik de mail en zag toen dat het werkelijk mijn wachtwoord van ooit was. En dat was wel eng.
De mail verhaalde verder en ik begreep dat ik slachtoffer was geworden van een spionage-truc. Een seksmail. Deze zijn de laatste tijd vaak in het nieuws. Mensen die een mail krijgen met de boodschap dat er beelden gemaakt zijn waar ze bezig zijn zichzelf te plezieren. Tenzij ze een bepaald bedrag overmaken worden deze beelden naar alle contacten gestuurd. Het wachtwoord van enkele jaren oud had hij waarschijnlijk ooit via een grote uitverkoop bemachtigd.
Bang was ik niet. Ik vond het eerder hilarisch. Vooral de uiteenzetting van de persoon die de mail had geschreven was vermakelijk. Hij was, volgens zijn verhaal, eerst niet van plan mij te hacken. Maar toen hij erachter kwam dat ik porno keek en mijzelf ook nog eens bevredigde was voor hem de maat vol en moest ik een lesje geleerd worden. Dat was een duur lesje van duizend dollar, in bitcoins over te maken. Zo niet dan zouden al mijn contactpersonen getuige worden van mijn persoonlijke trektocht aan de ene kant van het scherm. En de beelden waarop ik de natuur bedrijf aan de andere kant van het scherm.
Dit was niet de eerste keer dat ik moest lachen om zoiets doorzichtigs. Zo ben ik, bij het betreden van een normale website, ook al eens beschuldigd van het downloaden van illegale bestanden. Een strenge koning Willem-Alexander keek mij aan vanaf zijn troon. Alleen al daarvan heb ik in een deuk gelegen, en ik ben zelfs later teruggegaan om te kijken hoe idioot alles was samengesteld. Een van de eerste berichten die ik op Facebook kreeg was van een Indonesische advocaat die mij probeerde wijs te maken dat ik de enige erfgenaam ben van een Bouman die was overleden bij de tsunami van 2004. Ergens is de domheid van deze mensen hilarisch.
Maar de werkelijkheid is natuurlijk niet grappig. Ik prik er nog doorheen, ik weet dat het een idioot spel is. Ik verander mijn wachtwoord, gooi een virusscanner over mijn pc en ga mij afvragen of ik niet iets terug moet sturen. Zo zou ik graag de beelden hebben van mij, en dat ik daar dan mijn ding op zou doen. Intussen kon hij een filmpje maken hoe ik mijzelf bevredig op beelden waarop ik mijzelf bevredig! Stanley Kubrick zou het niet na kunnen doen! En waarom daar stoppen! We gaan door op beelden waarop ik mijzelf bevredig op beelden waarop ik mijzelf bevredig terwijl ik kijk naar beelden waarop ik mijzelf bevredig! En waarom daar stoppen…
Maar er zijn genoeg mensen die in een stuip schieten bij zo’n mail. En niet een lachstuip. Een oud mannetje (of vrouwtje) zou werkelijk denken dat het halve bejaardenhuis dadelijk ziet hoe ze met zichzelf bezig zijn. Of een puistenpuber ziet het al voor zich hoe iedereen op school hem uitlacht. Een huisvader maakt zich zorgen dat zijn sociale leven dadelijk naar de maan is. En dat terwijl er niets aan de hand is. Ik heb de mail nog drie keer herlezen voor de grap ervan af was en daarna naar de prullenbak gezonden. Ik heb dus niet betaald.
Maar mocht het zo zijn dat er een filmpje van mij aan je wordt toegezonden dan weet je dat ik niet betaald heb, en dat ik een inschattingsfout heb gemaakt. Ik had toch moeten vragen om een filmpje van mijzelf.