Ik twijfelde vorige week of ik naar de dodenherdenking in het dorp zou gaan. Ik ben daar nooit geweest en het lijkt mij een indrukwekkende gebeurtenis om van dichtbij mee te maken. De enige lokale dodenherdenking die ik ooit heb meegemaakt was in Nieuwendijk, en dat was alleen maar omdat ik als leerling van groep acht een bloem neer moest leggen bij het monument voor de gevallenen. ik vond het een saaie bedoening en keek liever thuis naar, toen nog, de koningin en de militairen op de Dam. Maar Werkendam is iets anders, daar heb je de graven van de liniecrossers, de helden die hun leven gaven voor onze vrijheid!
Maar ik dacht niet dat naar die herdenking gaan de spanning en sensatie van de herdenking op de dam zou kunnen evenaren. Een paar jaar geleden stond ik al vloekend voor de tv toen ineens, tijdens de stilte, de mensenmassa uit hun rol viel en alle kanten op rende. Het bleek uiteindelijk niet een gevreesde aanslag te zijn maar de zogenaamde Damschreeuwer. Een idioot die het simpelweg op een schreeuwen zette en zodoende het halve plein de stuipen op het lijf joeg. Bang dat dit manspersoon een bom bij zich kon hebben, en dus letterlijk op ontploffen stond, zochten mensen een veilig heenkomen en werd ook hare majesteit snel in veiligheid gebracht. Nadat de man was ingerekend ging de herdenking door alsof er niets gebeurd was.
En nu was er van tevoren aangekondigd dat er iets stond te gebeuren. Een stel idioten had het, niet bijster originele, plan gevat om ook te gaan schreeuwen tijdens de twee minuten stilte waarin wij helden als de gesneuvelde liniecrossers herdenken. Dit om aandacht te vragen voor de door de Nederlandse soldaten omgebrachte slachtoffers in voormalig Nederlands Indië. Nu ben ik niet helemaal tegen dat laatste. Soldaten van de Nederlandse krijgsmacht zijn bij de politionele acties in de voormalige kolonie een beetje uit hun dak gegaan. Maar de manier waarop deze individuen aandacht wilden vragen maakt dat ik nooit en nimmer mijn mond zal houden bij twee minuten stilte voor deze mensen.
Het is niet alleen kinderachtig om een feestje, of herdenking, te gaan verstoren omdat ze iets niet helemaal naar jouw zin doen. Het is ook nog eens respectloos en doet veel denken aan de schreeuwende demonstranten bij andere standbeelden, Sinterklaasintochten en feestjes gestoeld op historie.
Maar dat is helaas de tijd waarin wij leven. Ga zo respectloos om met je medemens dat die uiteindelijk zuchtend zich overgeeft en jou je zin geeft. Terg ze tot het uiterste. Zoals gezegd: kinderachtig, want dat deed je vroeger ook bij je moeder als ze je geen snoepje gaf. Maar uiteindelijk gaf ze dat snoepje en was jij tevreden, en zij chagrijnig. Maar bovendien moet je tegenwoordig een doel hebben, als je het niet met hen eens bent dan ben je tegen hen, zelfs als het je niet interesseert. Je bent automatisch een fascist of een nazi wanneer je vraagt of ze het rustig aan willen doen.
Maar ik heb besloten mij erbij neer te leggen, en mij samen met hen tegen de moordende blanke medemens te keren. Ik ga naar de Grauwe Eeuw en schreeuw met ze mee om aandacht te vragen voor een feit dat door iedereen wordt genegeerd. Een misdaad waar je niemand over hoort. Een stille massamoord die vooral door blanke mensen wordt beoefend en waar iedereen wijselijk zijn mond over houdt. Deze misdaad, die wellicht de grootste is in de geschiedenis, moet worden gestopt.
STOP DE KLEIDUIVENMOORD! Deze arme beestjes worden enkel gemaakt om onvrijwillig te worden afgeschoten en daarna letterlijk aan barrels geschoten door een idioot met een geweer! Wie dacht dat de vleesindustrie slecht bezig was heeft hier de overtreffende trap. Voor nog geen veertig euro kan ik kleiduiven kopen, ik heb er geen licentie voor nodig, hoef er ook niet de juiste ruimte voor te hebben en er is geen regulatie. Ze worden gewoon over de post verzonden, niet in goed geventileerde ruimtes. En uiteindelijk worden deze arme dieren voor de sport neergehaald. Alsof ze niets zijn! Kleiduiven zijn speciale dieren, die verdienen aandacht en iedereen kijkt weg! De cijfers zijn niet bekend, maar ik weet zeker dat jaarlijks miljoenen kleiduiven, wereldwijd, worden afgeschoten en afgeschoten voor de lol! Stierenrennen en gevechten zijn kleinschalig in vergelijking met deze enorme massamoord. En zoals ik al zei; je hoort er niets over! Iedereen kijkt weg, ik durf te wedden dat er niemand is die dit serieus neemt!
Maar ik stond om acht uur voor de tv in de hoop dat er iets zou gebeuren. Dat er inderdaad spanning en sensatie zou zijn! En dat kreeg ik; een miezerige schreeuw ergens buiten beeld. Ik kan alleen maar hopen dat het voor de kleiduiven was.
Een bedankje voor Koos Corvers dat ik zijn geredde kleiduif op de foto mocht zetten