Ik kan toch niet de enige zijn die bij het zien van de staatsloterijreclame een traantje moest laten? Het niet om aan te ziene hondje Frekkel dat zijn baasje hoort zeggen dat die bij het winnen van de oudejaarstrekking alleen nog maar mooie dingen wil. Frekkel kijkt in de spiegel en kan zich niet voorstellen dat zijn baasje hem nog zou moeten en neemt de wijk. Zijn beide baasjes in paniek achterlatend. Frekkel komt uiteindelijk terug en wordt uitgeruild voor het Staatslot.
Tranen met tuiten heb ik gehuild. Als het om dieren gaat ben ik sowieso altijd wat prikkelbaarder dan normaal. Aan het einde van de film Marley & Me heb ik ook zitten snotteren. En dat terwijl het hoofdpersonage gewoon een stomme hond was. Net als bij de film Hachi met Richard Gere. Het waargebeurde verhaal van een hond die op zijn, dode, baasje blijft wachten tot hij zelf het loodje legt.
Nu zijn kerstreclames een vreemde mix. Sommige kiezen inderdaad voor de droevige toer en proberen op je gemoed te werken. Blijkbaar is dit fenomeen overgewaaid uit Engeland waar het normaal is om te janken rond de feestdagen. Bij de reclame van de Bijenkorf van een paar jaar geleden had ik het ook. Een egeltje dat graag wil knuffelen maar waar de rest van de bosbewoners niet aan moet denken vanwege diens prikkelbaarheid. Uiteindelijk blijkt een goede dikke trui het probleem te kunnen verhelpen en is iedereen is weer gelukkig.
Dat het anders kan gaan toont de reclame van dit jaar aan waar een berenfamilie zich opmaakt om kerst te vieren. Alsof de dansende poppen van Hudsons Bay nog niet beangstigend genoeg waren heeft de Bijenkorf mensen in een berenkostuum gehesen. Zelfs de gedachte dat ze een kerstviering aan het voorbereiden zijn kan mij geen rust geven. Vooral niet omdat een van de beren wel heel erg als een zombie rondzwalkt door de zalen van de Bijenkorf.
Andere ketens gooien het ook over een kerstboeg en propageren vooral met gezelligheid mensen te lokken. Zelfs Beau Bederven Doorns probeert Lidl op een Sarah Jessica Parker achtige manier aan klanten te krijgen. Het is precies eender; SJP zal nooit een Blokker in stappen, net zo min als Beau een Lidl in zou gaan. Daar heeft die natuurlijk zijn personeel voor. Jumbo trekt zijn sponsorcontracten open en Plus propageert met een dode moeder. Welke een tranentrekker had kunnen zijn, ware het niet dat het wel heel erg over de top is.
Maar alle zielige reclames ten spijt; geen enkele reclame kan tippen aan de triestheid van de reclame van zorgverzekeraars. De oplichters die jou omwille van je gezondheid graag tot het bot leeg zouden willen schudden. Als er nu eentje zou aantonen dat die daadwerkelijk iets om de mensen gaf en een ziekenhuis van de ondergang zou redden. Of zou instaan voor de mensen met een krappe beurs zou ik overstappen. Maar deze dieven, want dat zijn het! Zijn enkel uit op jouw geld! Net als de staatsloterij en supermarkten. Maar die zijn er nog eerlijk over. Wanneer je ziek bent en over wil stappen gaat dat niet lukken. Wanneer je een beugel nodig hebt en een aanvullende verzekering voor tandheelkunde wil kom je vast te zitten in het systeem.
Hoe hard ik ook heb moeten janken om Frekkel. Deze zorgreclames zijn de zonde gelijk. Eigenlijk zou ik hierom tranen met tuiten moeten trekken. Maar eigenlijk kan ik het niets anders vinden dan diep triest, beschamend en word ik er alleen maar kwaad van. Maar daar heb ik al over geschreven.