Omdat het een warme zomer is zit ik niet vaak meer achter de computer. In de wintermaanden, en de herfst, kan ik uren doorbrengen met verschillende spelletjes, of games. Niet voldoende om miljoenen te verdienen in een toernooi, maar wel lang genoeg om mij te vermaken. En dat vind ik het belangrijkste. Maar zoals gezegd; het is te warm. Te warm om uren bezig te zijn met het uitdokteren van een strategie. Te warm om als Napoleon een miljoenenleger op te bouwen en de wereld te veroveren. Te warm om een stad te bouwen met honderdduizenden inwoners en die na jaren van geluk te martelen met aardbevingen en oncontroleerbare branden. Of de riolering om te leiden zodat de wijken zouden verzuipen in hun eigen afvalwater.
Nee, als ik nu wil computeren moet het kort en krachtig zijn. En om het kort en krachtig te houden heb ik een nieuw spel aangeschaft. Een trucksimulator. Met Rotterdam als thuisbasis vervoer ik ladingen door heel Europa. Ik wilde iets simpels, en iets korts. En ik kreeg er iets moeilijks voor terug. Trucker zijn is alles behalve kort en simpel. Inparkeren is een ramp, en als je maar voor even spelen wil is het lastig om je aan de maximumsnelheid te houden. Gelukkig kan ik afleiding vinden in de muziek. Muziek die het spel niet heeft.
In plaats van muziek kan je werkelijk naar de radio luisteren. Over het internet en het draagt bij aan het gevoel van een echte trucker. Maar omdat Radio 10, Oké FM of AFM niet worden vertegenwoordigd moest ik kiezen voor iets anders. De rest van de Nederlandse zenders zijn maar saai. En omdat het de dag was dat Boris Johnson tot premier van het Verenigd Koninkrijk was benoemd besloot ik te luisteren naar de BBC. En dan wel BBC4 omdat het een praatzender genoemd wordt.
Helaas is BBC 4 niet van het niveau van onze Radio 1. Cabaretvoorstellingen worden afgewisseld met interviews, hoorspelen en discussies. Toch bleef ik luisteren omdat het mij intrigeerde. Wanneer ik dus virtueel plaats neem in mijn truck en gas geef richting waar dan ook, en de ene na de andere snelheidsboete binnenhark, luister ik naar de mening van mensen een zee verder.
Zo raakte ik verzeild in een discussie tussen schrijvers en filosofen over de vraag of romantiek dood was. Blijkbaar wordt het uitzenden van de realityserie “Love Island” in het VK beschouwd als de doodsteek voor ouderwetse hoffelijkheid en etiquette. De angst bestaat dat elke vent enkel vanwege zijn geilheid liefde en romantiek verwart met grote borsten. En elke vrouw om valt te kopen met een sixpack, dit hoeft niet per se een sixpack bier te zijn overigens.
In het heetst van de discussie merkte een van de aanwezigen op dat dit voor de “sophisticated people” niet gold. Mensen die verfijnd zijn, de hogere klasse. Die geloven nog wel in de romantiek omdat ze niet kijken naar Love Island. De discussieleider rook lont en de discussie viel een beetje geschokt stil. De man die de opmerking maakte bedoelde hier dus mee dat de arbeidersklasse, de normale mensen, niet voldoende romantiek bezaten? Dat ze zo ver af waren gegleden dat ze enkel gedreven werden door lust?
Dit vond ik heel interessant. In Nederland hebben we het wel eens over het verschil van inkomen, maar dit ging verder dan dat. Dit was een verschil in klasse. Een klasse waar de man van overtuigd was dat hij boven stond. Iets wat hij nu bij hoog en laag probeerde te ontkennen. Helaas was de tijd om en kon de man niet verder vernederd worden voor zijn uitspraak dat de “working class” enkel onderontwikkeld was en even was ik trots op Nederland. Hier hebben wij dat niet, er is hier niemand beter dan de ander.
Toch kreeg ik daarvan de volgende dag al een knauw terug. In Werkendam was een grote brand geweest waarbij een woning compleet was uitgebrand. En terwijl de brandweer en politie probeerden de hulpverlening in goede banen te leiden werden ze uitgescholden. Werd hun afzetting genegeerd en dus hun werk bemoeilijkt.
In Nederland hebben we dus blijkbaar ook uitschot. En daar staat mijn klasse gelukkig boven.