Soms vraag ik mij af hoe het zou zijn als onze wereld. Het hier en nu dus. Vermengd zou worden met een fantasiewereld. Het zou in elk geval vreemde nieuwsberichten opleveren. Vluchten op Schiphol zouden niet uitvallen door ganzen of ander gevogelte, maar door draken op de startbaan. Blaadjes op de rails? Wat dacht je van een stel enorme spinnen dat daar eitjes aan het leggen is. Om nog maar te zwijgen over zeemonsters die in de diepte van de zeeën en oceanen schuilen.
Ik denk hierbij specifiek aan een spel genaamd: The Elder Scrolls V - Skyrim. Afgekort Skyrim. Dit spel speelt zich af in een fantasiewereld waar jij, als speler, de hoofdrol vervult. Je kunt kiezen de held uit te hangen, maar ook de dief. Of allebei. Je kunt een bestaan als avonturier opbouwen, of misschien is het boerenleven meer jouw ding.
An sich niet anders dan het echte leven. Maar er zijn zeer zeker verschillen. De hele wereld reageert namelijk op jou, als speler. In het echte leven ben ik nooit aangesproken door een soldaat, of agent, die opmerkt dat hij het patrouilleren zo haat. Het is mij zelden overkomen dat iemand op mij af loopt en vraagt of ik iets voor ze kan doen. Nu is dat natuurlijk wel eens gebeurt, maar dat is dan iets simpels.
Iets van de bovenste plank pakken in de supermarkt bijvoorbeeld. Of de vraag welke datum of tijd het is. Een vuurtje of sigaret. Welke ik beiden niet kan leveren. Maar nog nooit heeft iemand mij gevraagd of ik het graf van opa wil bezoeken en, als ik daar toch ben, even de kist open wil maken omdat er een oude ring mee het graf in is gegaan. Even vaak ben ik geconfronteerd met de vraag of ik iemand om wilde leggen.
Andere dingen zijn dan ook fascinerend. Stel nu voor dat ik op rattenjacht ga en de huiden probeer terug te verkopen aan de Albert Heijn. In Skyrim doet niemand daar moeilijk over, maar hier in Werkendam zou het kassameisje op z’n minst de ogen fronzen. Andere dingen zijn dan weer makkelijker. Wanneer je ziek bent kan je gewoon een drankje nemen en je bent beter. Dagen aan één stuk wakker blijven vormt geen probleem voor een doorgewinterde avonturier. En, oh ja, constant rennen want je hebt haast en wordt toch niet moe.
Wanneer er hier iemand rennend of sluipend over straat gaat krijgt die te maken met vreemde blikken. En misschien een politieonderzoek die vraagt waarom men door de bakkerij aan het sluipen is. Maar dit is het echte leven; van constant rennen of sluipen zouden we alleen maar moe worden.
Toch dacht ik vorige week zaterdag in een spel beland te zijn. In Skyrim komt er, op gegeven moment, een man op je af die zegt dat die een brief voor je heeft. Die brief leidt je dan naar een bepaald punt, als je daarvoor kiest. En vorige week zaterdag, in de winkelstraat van Werkendam, kwam er iemand op mij af. ‘Ik heb een brief.’ Zei hij. ‘Speciaal voor jou.’
Even dacht ik werkelijk dat ik op drakenjacht zou moeten. Vooral omdat de man, vergezeld door een vrouw, mij afwachtend aankeek. Pas nadat duidelijk werd dat dit een brief van God was, en er dus geen draken bij betrokken waren, vervloog mijn fantasie. Misschien dat ik een paar rattenhuiden kan gaan verkopen bij de Hema.