Ik denk dat ik in de categorie val waar de meeste mensen in thuishoren als het over het klimaat en de problemen daaromheen gaat. Wanneer er weer een rapport op het nieuws wordt gepresenteerd die waarschuwt dat het nú tijd is iets te ondernemen haal ik mijn schouders op. Het is niet dat ik denk dat het goed gaat met het klimaat. Zeer zeker niet. Ik zie ook wel dat het weer steeds extremer wordt. De snikhete zomer van vorig jaar was geen uitzondering. De temperatuur stijgt, de droge periodes nemen toe en winters met werkelijke sneeuw worden zeldzaam, of zullen binnen een paar jaar helemaal verdwijnen.
Maar toch denk ik: wat kan ik doen? Of: wat maakt mijn verbruik uit op het grote geheel? Is mijn autootje werkelijk een monstervervuiler? Maakt het uit als ik de verwarming iets warmer zet dan normaal? Ik ga mijn auto natuurlijk niet opgeven, en mijn warmte ook niet. Maar dat wil niet zeggen dat ik mijn verbruik af en toe niet onder de loep neem.
Zo is mijn zitkamer, de oude bijkeuken, ontzettend tochtig. Het heeft nog enkel glas en is grotendeels van hout met een niet geïsoleerde vloer. Tussen mijn keuken en zitkamer zit geen deur meer. Die heb ik weggehaald om ruimte te sparen en een vrije doorgang te maken voor mijn katten. En vanwege die katten staat er in de zitkamer ook altijd een raam op een kiertje. Niet bepaald een geweldig idee wanneer je de verwarming hoger wil zetten.
De oplossing daarvoor was echter simpel: een gordijn! Nu hangt er een gordijn waar eigenlijk een deur zou moeten zitten, en hoe klein dat ook mag lijken: het helpt. Mijn zitkamer is steenkoud, maar mijn keuken al behaaglijk. Natuurlijk werkt het niet zo goed als een deur, maar het is beter dan een open gat waar de net gestookte warmte door verdwijnt.
De zitkamer beschikt nu ook over een elektrische verwarming, dus ik hoef de centrale verwarming niet meer te gebruiken wanneer ik daadwerkelijk in de zitkamer ga zitten. Ik hoef enkel te hopen dat, om werkelijk iets aan het milieu te doen, de stroom van een zonnepaneel of windmolen komt.
Maar er is natuurlijk nog meer, ik heb sinds kort ook een vleesloze dag in de week. Als een geboren carnivoor is dat wel een uitdaging te noemen. Ik kan mij namelijk niet voorstellen dat er gerechten zijn zonder vlees, of dat mensen avondeten kunnen nuttigen zonder vlees. Maar ik ben het nu ook aan het proberen. Ik speel wel vals op het veganistisch front; kaas is in mijn ogen ook geen vlees. Dus een broodje kaas, of een stokbrood brie met sla is voor mij ook een vleesloze maaltijd.
Het zet natuurlijk niet zo veel zoden aan de dijk als de auto te laten staan, maar ik gooi het op de hoop: alle beetjes helpen. Al zijn er ook momenten dat bij mij de lust om iets te doen aan het klimaat omslaat. Dat ik bereid ben de centrale verwarming naar het maximale te stoken, een grote barbecue te organiseren en de gordijnen weg te rukken.
Van de week had ik weer zo’n dag. Na een slechte nacht wakker worden, jezelf uit bed slepen en net op tijd in de auto zitten om de file in te kunnen duiken. Om er dan achter te komen dat de ruiten bevroren zijn!
Op zo’n moment denk ik; het mag wat warmer! Laat die palmbomen maar groeien aan de Costa del Maso!