Ik moest wel even slikken toen ik het nieuws hoorde dat het lot van Intertoys aan een zijden draadje hing. Ik wist dat het slecht ging met de keten. Het was niet voor niets dat de vorige eigenaar, de familie Blokker, besloot om de twee ketens Intertoys en Bart Smit samen te voegen en daarna van de hand te doen.
Natuurlijk is het normaal dat er winkels verdwijnen en je omgeving verandert. Het is al jaren dat ketens opstaan en omvallen of worden overgenomen. Vroeger hadden we nog een keur aan supermarkten. Ik heb de Gruyter nooit meegemaakt, maar ik weet wel dat een hoop oudere mensen er nostalgische gevoelens bij hebben. Edah, Konmar, C1000 zijn verdwenen en de grotere ketens blijven over. En het is niet iets specifiek voor deze tijd.
Oude beroepen verdwijnen nu eenmaal met de tijd. In een van mijn eerste stukjes schreef ik over een stoelenmatter die reclame maakte op de waterglijbaan in de Kikvors. Wie heeft er tegenwoordig nog gehoord van een stoelenmatter? Waar is de kleermaker gebleven die boven zijn woning had en beneden zijn winkel waar hij kleding op maat nam en bij een schaars kaarslicht in elkaar naaide. En er zijn vast wel meer zaken die gewoon verdwenen zijn omdat de vraag afnam of omdat gewoontes nu eenmaal veranderen.
Maar Intertoys was voor mij speciaal. Een sterk merk, dacht ik altijd. Vooral omdat ik Intertoys altijd in een hoger segment stopte dan de concullega Bart Smit. Ik vond het altijd luxe winkels en heb er ook menig uur versleten. Kijken naar het speelgoed en op latere leeftijd druk debatteren of ik wel geld uit zou geven aan die ene game.
Anders dan bij het omvallen van de V&D en de problemen van de Blokkerketen kan ik met mijn hand op mijn hart zeggen dat het niet aan mij ligt dat de keten op omvallen staat. Ik bestel geen speelgoed via het internet en toen Fedde jarig was, en voor de kerst, ben ik netjes naar de winkel gegaan om een doosje Duplo te kopen. En zelf breng ik er ook wel eens wat geld voor m’n eigen plezier. Een man wordt nooit volwassen dus koop ik soms een doosje lego voor mijzelf.
Aangezien Intertoys een redelijk deel van mijn jeugd en leven uitmaakt kon ik mij dan ook niet voorstellen dat de keten verdwijnen zou. En dat bleek gelukkig ook niet te zijn. Gisteren kwam het bericht dat een investeringsmaatschappij de Intertoys van de ondergang had gered. Voorlopig. Mijn ervaring met investeringsmaatschappijen is niet positief. In mijn beleving lijken ze veel op Gordon Gekko uit de film Wall Street. Geldwolven die niets anders doen dan bedrijven opkopen, de winstgevende onderdelen in mootjes hakken en een trits aan werklozen achterlaten. Ik hoop niet dat dit het voorland van de Intertoys is, maar het feit dat er al een hoop winkels worden gesloten belooft niet veel goeds.
Maar het is het voortschrijden van de tijd. De verandering waar ik al over gesproken heb. Dingen veranderen nu eenmaal in een tempo dat voor veel mensen niet bij te houden is. Misschien is er inderdaad een einde aan de aloude winkelstraat. Misschien ligt de toekomst op het internet, of grote malls die meer een ervaring bieden dan enkel winkels. Het is een trieste gedachte, maar dat moeten de kleermakers van weleer ook gedacht hebben toen kleding ineens in standaardmaten geproduceerd ging worden. En dan in hoeveelheden die zij met hun bibberhandjes nooit zouden kunnen doen.
En misschien dat over een aantal jaren de ketens die nu bezongen worden ten onder gaan en ik aan de kinderen van Fedde, of mijn eigen (klein) kinderen kan vertellen: “ik heb ooit bij de Action geshopt!”