Dag Sinterklaasje
Het lijkt wel of sinds begin november overal al kerstlampjes hangen. Wanneer ik door Werkendam loop, of welke andere plek dan ook lijkt het of er om het andere huis al versiering hangt. Het huis op de hoek heeft al minstens twee weken sterretjes aan de dakgoot hangen en van de week betrapte ik ze erop om Sky Radio te draaien. Dé kerstzender bij uitstek.
Ooit was ik het enige huishouden in de straat dat iets aan kerstverlichting deed. Ik snoerde trouw mijn struik in de voortuin in en later is er een klein kerstboompje en een hertje met slee bijgekomen. Maar nu staat de struik er nog kaal bij. Voor mij zijn er namelijk regels en wetten. En de regels zijn duidelijk over de wet: eerst Sinterklaas het land uit. Dan pas mag ik de lichten ophangen. Helaas lijk ik tegenwoordig de enige te zijn met die regel en wet.
Dat geeft mij wel tijd om na te denken over het plan van aanpak. Het liefst zou ik namelijk een soort Efteling maken van mijn voortuin. Een lichtshow waar mensen voor blijven staan en met open mond naar staren. Toen ik laatst door een goedkope winkel liep (Action) en daar een kerstman in een luchtballon zag heb ik serieus gespeeld met het idee om die te kopen! Wanneer ik een lijn, of touw, zou spannen met het verkeersbord voor mijn huis kon ik daar de ballon aan hangen.
Nee, een beter idee! Ik zou een wieltje op de paal van het verkeersbord monteren. En in mijn logeerkamer zou een motortje komen! De ballon zou dan langzaam boven mijn tuin zweven en heen en weer gaan. Hoe ik zo’n motortje moest bouwen zou ik nog wel zien. Of zou dat niet te veel werk worden? Er moeten nog meer dingen zijn die simpeler zijn. Is het niet dat ik al een paar jaar droom van een kerststal in mijn voortuin?
Ooit speelde ik met het idee om met een figuurzaagje relatief grote afbeeldingen van een kerststal uit te zagen. Een hokje te bouwen in de voortuin en met wat strategisch aangebrachte lichten een gezellige kerstelijke atmosfeer te creëren. Nu hielden, en houden, een aantal dingen mij tegen. Mijn geduld met handwerk. Als iets langer duurt dan een paar uur verlies ik alle zin, en dat zou een project als dit natuurlijk met zich meebrengen. Ik zou hout, of spaanplaat, moeten kopen. Figuren uitprinten en uittekenen, zagen, verven en op een standaard zetten. En ik zit niet te wachten op een half uitgezaagde Balthasar die mijn schuur in beslag neemt. Of vragen waarom een baby-born uit de kringloop in mijn woonkamer rondslingert.
Dan is er de angst die ik heb dat jongeren mijn kerststal zien als een leuk doelwit voor hun, al dan niet illegale, vuurwerk en ik dus op een ochtend aankijk tegen een krater van wat ooit een kerststal en perfect functionerende voortuin waren. En de laatste reden zijn natuurlijk de kosten. Want een kerststal is natuurlijk ook op een andere manier te maken zoals paspoppen, of creatief met lichten en schaduwen. Maar dan moeten er keuzes worden gemaakt over de budgetten. En eten gaat nu eenmaal vóór versieringen die slechts een paar weken per jaar dienstdoen.
Dus ik ga maar binnen aan de slag. Helaas heb ik geen ruimte meer voor een boom. Maar dat wil niet zeggen dat ik niet uit kan pakken met lichtjes en slingers. Sterker nog; de lampjes hangen er al en ik hoef ze alleen aan te doen. Slingers als glitters aan het plafond, markante rode kerstkleedjes. Het kerstseizoen is een reden om helemaal los te gaan! Een carnaval zonder kroegentocht! Misschien dat ik zelfs Sky Radio aanzet!
Maar eerst wachten tot de sint het land uit is. Ik tel de uren!