Als puber had ik iets wonderlijks. Elke schooldag stond ik kwart over zes naast mijn bed. Natuurlijk geholpen door de wekker van mijn trouwe NOKIA 3410. Ik ging naar beneden, smeerde mijn brood en ging op de bank zitten om naar het ontbijtnieuws op RTL 4 te kijken. Soms was ik zo vroeg dat het ontbijtnieuws nog niet begonnen was en er nog Luxemburgse programma’s te zien waren.
Dit was voor een deel ingecalculeerd. Ik kon nu rustig wakker worden, en na vier keer het nieuws gezien te hebben (4 keer een kwartier) was het half acht. Dan fietste ik naar school waar ik dan om acht uur aan zou komen. Op die manier was ik vrijwel nooit te laat op school. Bovendien was ik zo altijd op de hoogte van het laatste nieuws, iets wat mijn leeftijdgenoten niets kon interesseren. En dat verzadigde weer mijn honger naar dat nieuws. Als een nieuwstijger slobberde ik de berichten en oneliners van jan de Hoop op. En een leraar die mij voor straf om acht uur op school wilde laten komen kwam bedrogen uit omdat ik niet als modelpuber met een slaperige kop aan kwam zetten.
Zoals ik al zei kwam ik zelden te laat op school door deze methode. Dat gebeurde alleen wanneer het nieuws geen gebruik maakte van de blokken van een kwartier. Bij de dood van prins Bernhard ging het nieuws de hele tijd door en verloor ik de tijd uit het oog. Net als de ochtend van de Amerikaanse inval in Irak. RTL liet de reclame inkomsten schieten omdat de Amerikanen schoten. En daardoor was ik gedwongen een briefje te halen want bij mij schoot het niet op. Het leven van een nieuwstijger gaat niet over rozen.
Pas in mijn laatste jaar heb ik de teugels laten vieren. En nu ik de dertig gepasseerd ben is er niets meer over van de enthousiaste puber. Ik stel mijn wekkers in rond zes uur, maar mag eigenlijk blij zijn als ik om kwart voor zeven beneden ben. Met een slaperige kop smeer ik mijn brood, drink ik een beker met sap en ga op de bank zitten.
Eén ding is niet veranderd sinds mijn puberteit. En dat is het nieuws. Al zet ik tegenwoordig geen Jan de Hoop meer aan op de vroege ochtend. Ik sla mijn laptop open en zoek op allerhande sites naar nieuws uit Altena en de Bommelerwaard. Een paar weken geleden vertelde ik dat ik voor Oké-FM aan het filmen was geslagen (tijdelijk stil door corona) maar ik ben nu ook medeverantwoordelijk voor het nieuws!
Nog half in slaap lees ik de nieuwsberichten door en probeer dan te bepalen of ze voldoende zijn voor het radionieuws. Daarna begint het echte werk. Ik moet de nieuwsberichten in een kortere tekst gieten. En die tekst moet ook nog eens duidelijk maken wat het nieuwsbericht inhoudt. Bovendien, als het een langer nieuwsbericht is, moet ik zelf ook begrijpen waar het over gaat.
Als een wethouder ineens vertrekt moet ik weten waarom die wethouder zich uit de voeten maakt. Hangt er een schandaal aan zijn broek of had hij er geen zin meer in? En hoe kan ik in een paar zinnen duidelijk maken wat er gebeurd is? Of ik heb een persbericht gekregen en daar moet ik weer mee goochelen. Hoe moet een persbericht, oftewel positieve reclame, worden omgezet in neutrale tekst? Bovendien is het oppassen dat de spamfilter het persbericht niet ziet als spam. Mijn gesmeerde boterham droogt langzaam uit terwijl ik zo verschillende nieuwsberichten verwerk. Het mag niet te lang zijn, want het regionieuws mag geen roman zijn waar de DJ op de radio een half uur mee bezig is. Maar ook weer niet zo kort dat de luisteraar het bericht niet hoort.
Uiteindelijk, langzaam wakker wordend rond ik drie, vier of soms zelfs vijf nieuwsberichten af en mail ik die naar de studio. Hopend dat wanneer een DJ achter de microfoon plaatsneemt de berichten voor wil lezen. Ik klap mijn laptopje dicht eet snel mijn brood en ga naar het werk. Blij dat het zware karwei er weer opzit en de nieuwstijger is weer gevoed. Tot de volgende ochtend alles weer overnieuw begint, zelfs in het weekend. Want ik val slecht in slaap en word de volgende ochtend even slecht weer wakker. Maar nieuws… nieuws slaapt nooit.