Baby in mijn Buik
"Jij hebt een baby in je buik!" Een klein jongetje keek mij lachend aan terwijl ik plaatsnam in het veerpontje naar Gorinchem. Ik weet niet of hij blij was met mijn zwangerschap, of dat hij het grappig vond. In elk geval overdacht ik een halve seconde wat dit knulletje had gezegd. "Nee," zei ik, "ik heb gewoon een dikke buik. Dat krijg je vanzelf als je te veel gaat snoepen, en te weinig beweegt." Intussen probeerde zijn moeder excuses te maken voor de uitspraak van haar zoontje. Blijkbaar had hij op de opvang geleerd dat baby’s een dikke buik veroorzaken. Maar ik wuifde dat weg. Ik ben nu eenmaal dik, en ik had net uitgelegd aan een jongetje dat als hij teveel zou snoepen dat hij ook dik zou worden. Mijn overgewicht als educatiemateriaal. Als een dominee: "Doe niet als ik doe! Maar doe als ik zeg!"
Een ander klein jongetje noemde mij vorige week weer dik. Nu was het mijn neefje Fedde. Het is een statement, ja ik ben dik en de schaamte daarover inmiddels voorbij. Mocht ik sterven door mijn overgewicht ben ik in elk geval sneller af van de mensen die vinden dat ik moet afvallen. Ik besloot mijn neefje geen les te geven over het belang van gezond eten en bewegen maar het goede voorbeeld te geven door het zwembad in te duiken.
Nu is de maatschappij langzaamaan anti-dikkerds aan het worden. Diëtisten willen in het basispakket. Dikke mensen worden belachelijk gemaakt op het internet. Verkeerde voorlichting zorgt ervoor dat kinderen denken dat dikke mensen zwanger zijn! Zelfs de Efteling heeft een stereotype dikkerd die volgens het verhaal de hele dag honger heeft en zelfs papier aanneemt als maal! Waar gaat het heen met deze wereld? Dadelijk worden we zelfs van Facebook afgetrapt. Een beeld van een ongezonde levensstijl. Een belediging voor het oog. Dadelijk alleen maar spierbonken en gratenpakhuizen op internet. Het beeld van een "Herrenras" opgelegd door hogerhand.
Nu kan ik natuurlijk kwaad worden. Staan schreeuwen bij de olympische spelen, het WK boycotten of met spandoeken bij Holle bolle Gijs gaan staan zwaaien. Kleine jongetjes de huid vol schelden en uitmaken voor een "bodyshamer" en het epitomie van de anti-dikkerds. Woedende brieven schrijven naar de onderwijsbond dat ze hun lesprogramma over zwangere vrouwen aan moeten passen. Maar het veranderd niets aan het feit dat ik dik ben en daar verder geen problemen mee heb.
Nu is de vergelijking met de zwarte Pieten demonstranten al snel gemaakt. Maar het feit blijft dat als zij ook zo gemakkelijk hun schouders ophalen er minder spanning zou zijn. In mijn opinie doet het op de spits drijven van hun strijd tegen zwarte Piet juist meer kwaad dan goed. Welke werkgever gaat nog een getint persoon aannemen met het risico dat er, al dan niet onbedoeld, raciale spanningen ontstaan op de werkvloer?
En wat lost het uitbannen van Zwarte Piet nu helemaal op? Pakt het de structurele discriminatie aan? Zijn de sollicitatieproblemen en de discriminatrie daaromheen nu werkelijk de wereld uit? Is het begrip witte en zwarte scholen verleden tijd? Nee. Het is niet meer dan een zoveelste symbolische overwinning. Net als dat ik niet slank ga worden door holle bolle Gijs uit te willen bannen gaat het leven van onze getinte Nederlandse medeburgers er niet op vooruit door te hameren op het uitbannen van een symbool. De structurele, en werkelijke, problemen blijven bestaan. Als ze zich nu daarom drukker zouden maken zou ik een stuk meer begrip hebben...