Acht jaar geleden las ik een column van iemand die de Amerikaanse verkiezingen had gevolgd. Obama tegen Romney. De columnist had het erover dat hij hapjes en toastjes in huis had gehaald en lekker ging zitten voor een hele nacht Amerikaanse Presidentsverkiezingen kijken. Nu eindigde de column in een deceptie. Volgens hem werd hij wakker met een half opgegeten toastje in zijn hand toen duidelijk werd dat Obama had gewonnen.
Ondanks die laatste zin kon ik niets anders zien dan een geweldige avond. Ik ben dol op nieuws, politiek en drama. En de Amerikaanse Presidentsverkiezingen hebben dat allemaal! Het leek mij het einde om met hapjes op de bank te gaan zitten en te staren naar een Amerikaanse nieuwszender. En dat deed ik in 2016. Ik nam een halve week vrijaf en ging de hele dag, zo lang mogelijk, voor de televisie zitten.
De Amerikaanse verkiezingen zijn een grotere show dan de Nederlandse tweede kamerverkiezingen kunnen zijn. Nu is het met de coronacrisis anders, maar normaal is het een massaal feestje van begin tot het einde. Moddergooien over hoe slecht “the greatest country on earth” ervoor staat. Helaas hebben we de conventies moeten missen, een stadion gevuld met Republikeinen en Democraten terwijl er alleen maar muziek en geschreeuw klinkt: “the proud state of Kentucky nominates as the next president of the United States…!”
Dat zie je het CDA nog niet zo snel doen. Aan de andere kant heb je dan het feit dat Nederland dit gewoon niet kan toppen. Op z’n Hollands gaat het dan over een achterafzaaltje gevuld met ouderen die te veel vrije tijd hebben en bibberig voor de microfoon komen; “het trotse dorpje van Appelscha kiest als partijleider en volgend premier… Hoe bedoelt u ik moet zeggen Ooststellingwerf?”
Nee, dan lekker voor de CNN zitten en luisteren naar de achtergrondverhalen en midden in de nacht kijken hoe de cijfers langzaam binnendruppelen. In 2016 zag ik de zekerheid van de democraten de grond in geboord worden. Een analytica die aan de tafel zat was aan het begin van de avond niet onder de indruk van de achterblijvende cijfers voor de democraten. Maar naarmate de avond vorderde werd ze stiller.
Toen duidelijk werd dat Trump zou winnen ben ik naar bed gegaan, terwijl de rest van Nederland wakker werd. Ik had een leuke avond gehad en in elk geval iets om over te praten. En ik heb heel wat toastjes verslonden!
Ik twijfelde deze keer of ik het weer zou doen. Mijn vrije dagen waren bijkans op, en wegens het stemmen per post zou het circus deze keer minder zijn. Toch begon het een paar weken geleden te kriebelen. Linksom of rechtsom (no pun intended) zouden het historische verkiezingen worden. Ik offerde dus mijn laatste dagen op.
Nu is het dinsdagavond de derde van november, ik heb CNN aanstaan, hapjes in huis en heb bijgeslapen. Tijd voor nachtwerk en een feestje van de stem van de gelijkende mens voor de boeg! Dat de persoon met de meeste stemmen mag winnen!