Kerst is voorbij! Heerlijk! Ik vind de kerstdagen normaal een fijne periode, maar ik had de afgelopen weken toch het idee dat ik iets vol probeerde te houden dat niet meer zo werkt. Kerst, en de hele bedoeling erachter (zowel voor gelovigen als niet gelovigen) lijkt knock-out geslagen door corona. Ik luisterde wel trouw naar Sky Radio. Ik keek wel naar de paus en de kersttoespraak van zijne majesteit de koning. Maar het voelde niet helemaal hetzelfde of zoals het zou moeten zijn.
Maar goed, de laatste ruk naar het einde van het jaar is begonnen. Ook dat voelt niet aan zoals het zou moeten. Maar ik kijk er wel naar uit. Ten eerste is het algemeen bekend dat het onmogelijk is voor problemen om de datum van 31 december naar 1 januari te verspringen. 1 januari, 00:00 zijn alle problemen als sneeuw voor de zon verdwenen. Corona? Dat is zó 2020! Financiën zijn ineens rechtgebreid en wat fout is is ineens goed!
Nu geloof ik daar ook niet in, maar het zou mooi zijn. Nee, waarom ik zo uitkijk naar het einde van het jaar is vanwege iets kleins op het kleinste kamertje van mijn huis. Tegenover dat kleinste kamertje, de meterkast, is namelijk mijn toilet. Ik heb het toilet opgeleukt met geinige tegeltjeswijsheden, en niet zelden vind je een blad of een boek strategisch tegen de muur geduwd zodat het niet onder wordt gespetterd.
Aan een rafelig touwtje hangt een scheurkalender. Vroeger wist ik niet wat ik aan moest met een scheurkalender. Ik kreeg ze wel eens voor de kerst, of voor mijn verjaardag. En ik deed er eigenlijk niets mee. Zo kom ik bij een grote schoonmaak nog wel eens een scheurkalender tegen van zes of zeven jaar geleden. Maar sinds vorig jaar hang ik ze op. zoals het ook eigenlijk hoort. In de hoop dat het begin van mijn dag, als die op de wc begint in elk geval. Wordt opgeleukt. Mijn eerste kalender had tegeltjeswijsheden. En mijn 2020 kalender heeft moppen en grappen.
Nu is het probleem dat de moppen of grappen alles behalve grappig zijn! De eerste dagen van het jaar scheurde ik hoopvol de datums weg. Klaar om helemaal blauw te liggen van het lachen vlak na het uit bed komen. Maar… nee. De grappen waren flauw, gewoonweg irritant of ik begreep ze niet!
Al snel sloeg de hoop om in angst. Want wanneer er wel een leuke mop kwam werd dat meestal gevolgd door een week van flauwe opmerkingen. Bovendien zat ik in dubio of het misschien aan mij lag. In plaats van grinniken of lachen ging ik mij afvragen of mijn humor en intelligentie wel voldoende waren. Of dat ze misschien niet op elkaar ingespeeld waren. Sommige moppen probeerde ik ook in het Engels te vertalen. Misschien dat in een andere taal de grap beter uit kwam.
Het leek er namelijk op dat een aantal moppen was vertaald door google translate, en die heeft nogal eens problemen met het opbouwen van kloppende zinnen. En heeft bovendien vaak moeite met het herkennen van subtiliteit. Maar hoe ik de helft van de moppen over ambtenaren probeerde te vertalen, het wilde niet lukken. En de angst sloeg om in frustratie. Soms zelfs zo dat ik een leuke mop meerdere dagen liet hangen en na een week de data in bulk afscheurde en achter elkaar las. Zo hoefde ik niet elke keer als ik naar de wc ging geconfronteerd te worden met mijn evidente gebrek aan humor!
Nu zal corona niet weg zijn de eerste januari, maar mijn kalender wel! Voor dit jaar heb ik een goede, humorloze kalender gekocht. Hopelijk kan ik daar wel om lachen!