Ik werd van de week door de Albert Heijn geattendeerd op het feit dat het de laatste week is dat de spaarpunten voor de Efteling ingeleverd kunnen worden voor een goedkoper ticket. Persoonlijk vond ik het een erg lullige mededeling. In deze crisis is alles wat buitenshuis is, en een beetje leuk, gesloten. Café’s, sportscholen, restaurants en ook pretparken zijn dicht. Ik krijg tranen in mijn ogen als ik kijk naar beelden van lege attractieparken.
Een drone die langs de attracties en het lege sprookjesbos vliegt en filmt hoe alles eenzaam en verlaten staat. Het is onwerkelijk, net als de televisieshows die normaal met publiek gegeven worden. Arjen Lubach die zijn verhaal houdt en grapjes maakt is toch net iets anders zonder de interactie van het publiek. Het haalt de grap niet weg, maar is wel minder grappig.
Het is naargeestig. Stel nu voor dat we werkelijk op uitsterven staan en over jaren een volgend ras, of buitenaardse wezens, of nakomelingen van de laatste resistente mensen die beelden zullen zien? Ze zullen ons in deze tijd voor gek verklaren. Al is het misschien de mensen eigen. In “War of the Worlds”, de musicale bewerking van Jeff Wayne zegt de hoofpersoon ook iets in die richting.
Hij speelt hier spelletjes met een andere overlevende van de invasie van de Marsbewoners. En hij verbaast zich hierover. Met de mensheid op de rand van de afgrond speelden zij spelletjes. Het is in de mens zelf om terug te keren naar een eerder punt. Om terug te verlangen naar vroeger en dat na te doen of na te maken. De geschiedenis is hiervan doordrongen.
De renaissance is een teruggreep naar het gevallen Romeinse Rijk. Een wens om de grandeur en glorie van Rome terug te brengen. De Bataafse Republiek was een terugkeer naar de legendes over een volk dat zich wist te verzetten. En ook in deze tijd hebben we teruggrepen. De jaren zestig, zeventig en tachtig zijn al de nostalgie gepasseerd. En zo is ook de wens om terug te keren naar de situatie van het normaal. De situatie vóór het coronaspook onze levens ontwrichte.
Volgens Rutte en de regering moeten we daar plannen voor maken. Moeten we bedenken hoe het moet gaan. Ik heb er ook al over nagedacht en speelde eigenlijk met het idee om gemeente voor gemeente vrij te geven. Maar dit levert problemen op; ik stelde mij voor dat Wanneer (bijvoorbeeld) Breda vrijgegeven zou worden heel Brabant naar Breda zou trekken voor een terrasje.
Dan alleen de kleine gemeenten. Maar dat gaf eenzelfde probleem. Ik denk niet dat Werkendam, of heel Altena, voorbereid is op een invasie van dagjesmensen. En daarmee waren mijn plannen eigenlijk op. Maar één ding weet ik wel zeker; mochten kappers geld willen verdienen moeten ze na de crisis de knipbeurt flink duur maken. Want iedereen zal naar de kapper willen.