Het valt voor mij lastig voor te stellen dat het alweer twintig jaar geleden is. Twintig jaar geleden dat ik een artikel las op het toen nog jonge internet. Een recensie van een toen nog onbekend spel van dezelfde makers als het beroemde Simcity. In dit spel was het mogelijk om een huis te bouwen en daarin mensjes, zogenaamde Sims, te laten leven. Jij als speler was verantwoordelijk voor het welzijn van deze Sims.
Het artikel rekte de mogelijkheden wel een beetje op; zo zouden je Sims slechte ogen krijgen van een bank die te dicht op de tv stond. Maar het enthousiasme over het spel was aanstekelijk. Zo aanstekelijk dat ik het ook wilde hebben! Of ik mijn ouders heb gedreigd, valse beloftes heb gedaan of beroofd weet ik niet. Ik kan ook een spaarvarken hebben overvallen, niet per-se de mijne. Maar ik kreeg “The Sims” in handen.
Ik herinner mijn eerste familie nog, vooral omdat die niet geheel voldeed aan de verwachtingen. Het bestond uit een man en een vrouw in een standaard huis. Ver verwijderd van het koninklijke leven van toekomstige Sims. Deze man en vrouw waren, in mijn ogen getrouwd. Zij zelf waren het er minder mee eens. Ze protesteerden namelijk bij alles wat ik hen samen wilde laten doen. Hij mocht niet douchen als zij op de wc zat. En samen in bed zat er ook niet in. Dat werd geweigerd.
Hij had een baantje als zakkenroller, en zij als politieagent. Ze konden net het hoofd boven water houden want al hun geld was gestoken in het huis. En er moest nog meer in. Er moesten meerdere bedden worden aangeschaft omdat ze blijkbaar gescheiden leefden van bed. En omdat zij de keuken onder plaste terwijl, en omdat, hij aan het douchen was moest er ook een aparte wc worden gebouwd.
Uiteindelijk vonden deze twee miskleunen elkaar door te spelen met een poppenhuis. Het was een hilarisch beeld om twee volwassenen rond kinderspeelgoed te zien zitten en spelen. Deze sims zijn uiteindelijk opgeslokt door de tijd. En door hun opvolgers. Toen ik cheatcodes (valsspelen) leerde was het hek van de dam. Geld, bergen geld, lagen binnen handbereik. Een van de laatste sims die ik maakte in dit eerste deel was een multitalent. Hij speelde in films, had aanleg voor zang en was vooral thuis te vinden in zijn enorme paleis. Daar kwamen elke dag busladingen toeristen om foto’s te nemen. En een geobsedeerde fan hield de wacht voor de trappen naar het dakterras.
Warme herinneringen aan een tijd waar ik nog de zin, en tijd, had om het onwaarschijnlijke leven van deze virtuele poppen uit te stippelen. In het tweede deel van the sims konden deze poppen ook ouder worden en eigen zaken bezitten. Een soap van twee families die beiden een keten van casino’s hadden staat mij nog voor de geest. De twee pater familias woonden tegenover elkaar met hun familie. Elk in een even extravagant paleis. En ze konden goed met elkaar opschieten. Maar omdat het verhaal, en bovendien ik, dat wilden ging dat niet gebeuren! Ondanks hun eigen afkeer ertegen waren ze gedwongen om elkaar te beledigen wanneer ze elkaar tegen kwamen. In de stijl van Romeo en Juliet moesten de twee jonge tieners van de familie dan weer verliefd worden op elkaar.
Maar zo min als de volwassenen wilden vechten wilden de pubers verliefd op elkaar worden. Toen een van de familieoudsten stierf liet hij zelfs een deel van de erfenis na aan zijn “rivaal”. De pubers kwamen uiteindelijk bij elkaar. Maar omdat ze in het volwassen leven in hun diepst niet met elkaar op konden schieten was er een scheiding. Ellende, het is van alle tijden. Heerlijk!
Want het zou geen spel zijn van de makers van Sim City als er niet een hoop fout kon gaan. En soms gebeurde dat expres. Het was de tijd van Big-Brother. Een huis maken, afgesloten van de buitenwereld en kijken wat er gebeurde wanneer je van alles bij elkaar zetten! Een Sim in een zwembad laten zwemmen en dan het trapje weghalen zodat ze uiteindelijk verdronken. Of een kamer vol zetten met zeer brandbare hooi en strobalen en dan vuurwerk afsteken.
En die massamoord is nu al twintig jaar aan de gang. En ik geniet er, nu passief, nog steeds van. Waar blijft de tijd!