Oorlog en strijd is van alle tijden. Kaïn sloeg Abel dood. Of Unga pakte de vrouw van Bunga en de eerste oorlog was geboren. Sindsdien is de mens op zoek naar steeds inventievere manieren om elkaar af te slachten. Eén van de oudste manieren van biologische oorlogvoering is het werpen van ontbindende lijken over muren. Steden of kastelen werden omsingeld door de vijand, en wanneer die vond dat de omsingeling te lang duurde. Of ze konden niet door de muren breken. Gingen ze over tot het smijten van personen, al dan niet overleden, met pest of andere dodelijke besmettelijke ziekten.
Nu is corona volgens sommige mensen ook een biologisch wapen ontwikkeld in een laboratorium. Of het is in de wereld gekomen door een vleermuis. Of volgens sommige wetenschappers is het een ziekte die eigenlijk al te lang op zich heeft laten wachten en dat we niet heel verbaasd moeten zijn dat het ineens de kop opsteekt. En voor wie onder een steen geleefd heeft is Corona nog altijd een drankje.
Waar we in elk geval over eens kunnen zijn is dat langzaam de weg terug wordt gevonden. Vandaag waren voor het eerst de terrassen weer open. De avondklok is opgeheven en hopelijk volgen de ziekenhuizen vanzelf. Grote evenementen worden nu gehouden, en opgeheven, door zogenaamde “Fieldlabs”. Pretparken, dierentuinen en musea gaan open voor de paar mensen die zich willen laten testen. Nu verschillen die aantallen tot te weinig voor de Efteling, en meer dan een miljoen voor het 538-koningsdagfeest. Allebei afgelast.
Een regionaal fieldlab experiment is Slot Loevestein. En dat vind ik eigenlijk mega-grappig. Zou in vroeger eeuwen een gesloten kasteel gebombardeerd zijn met covid-patiënten, hoe zieker hoe beter. Nu kom je het kasteel niet binnen zonder een staaf in je neus geramd te krijgen en bevestigd te hebben dat je gezond bent.
Terwijl ik het Genghis Kahn uit ga proberen te leggen hoop ik dat we heel snel weer zonder testen naar alle locaties kunnen. Want ik ben aan de ene kant blij dat het kan, maar een test samenleving, dat nooit!