Als er één genre is wat ik niet kan schrijven is het detective of misdaad. Ik heb het geprobeerd, maar het is natuurlijk het spel om de oplossing zo lang mogelijk geheim te houden voor de lezer. En laat ik nu net iemand zijn die liever meteen de clou met de subtiliteit van een overvliegende straaljager laat zien. De motieven van de tegenspeler zijn meteen duidelijk. En tenzij de detective in kwestie stekeblind en oliedom is ziet hij meteen wat voor vlees hij in de kuip heeft.
Nu heb ik ook een soort haat-liefdeverhouding met detectives. De boeken lezen doe ik niet, maar af en toe een aflevering van een serie op de tv volgen is wel leuk. Een Wallander op z’n tijd. Persoonlijk ben ik dol op de serie “A touch of Frost”. Iets wat ik heb geërfd van mijn oma. Een persoonlijk verstrooide en oude Britse politieagent die wél perfect de moord van drie jaar geleden weet te herinneren. Maar die vergeet dat hij over een paar uur een etentje zou moeten hebben met zijn vriendin. Bovendien neemt hij zoutloze galgenhumor mee in zijn soms lastige zaken die even lang duren als een gemiddelde speelfilm.
Een andere serie die ik leuk vind, maar om een andere reden, is “Midsomer Murders” MsM voor de fans. Niet dat ik deze uitgebreid ga kijken, maar het heeft vooral charme van het Engelse platteland. Een gebied waar de tijd stil lijkt te staan en mensen nog geven om een Franse invasie die duizend jaar geleden plaats heeft gevonden. Dorpsfeestjes en strenge dominees in kleine plattelandsdorpjes waar het sociale leven zich over het algemeen afspeelt in de lokale pub.
Daartussen zwalkt agent Barnaby (er is een oudere en een jongere versie) die probeert het onevenredig hoge aantal moorden op te lossen. In tegenstelling tot de grauwe en rauwe wereld van Wallander en Frost heeft MsM iets koddigs over zich omdat alle moorden, het zijn hoofdzakelijk moorden, zich afspelen achter de façade van kleindorpig Engeland.
Maar wellicht ben ik gewoon slecht in detectivewerk. Vorige week at ik bij mijn broertje Thom en zijn vriendin Wendy. Toen de maaltijd was genuttigd besloten we een spelletje te gaan doen. Een zogenaamde crimibox. Een spel dat veel wegheeft van een serie opdrachten die lijken op de opdrachten die je in een escaperoom krijgt. Het is een map met een dossier voorzien van een inleiding en een hele hoop informatie.
En dat moesten we zien uit te zoeken. Er was een, vermoedelijke, moord. Er waren stapels verdachten en foto’s en verklaringen. En vijf man sterk doken op het dossier. We wisten niet waar te beginnen en ook niet waar we uit moesten komen. Wellicht had iemand de moord gepleegd. Of het slachtoffer was op eigen initiatief overleden, zoals het politierapport stelde.
De tijd verstreek en naarmate we ons bewust werden van de hoeveelheid tekst die we door moesten spitten besloten we gewoon de boel de boel te laten. Ieder keek zelf informatie door en deelde belangrijke aanknopingspunten met anderen. Zonder dat we echt wisten waar we naar zochten. Na meer dan drie uur, en een meer dan dubbel aantal biertjes besloten we min of meer de handdoek in de ring te gooien.
We hadden een lijstje met verdachten en besloten de verdachte bij meerderheid van stemming aan te wijzen alvorens uit te zoeken of we het werkelijk goed hadden. Want er zat uiteraard een oplossing in de box.
Het goede nieuws, voor de verdachte en onschuldigen, is dat we het goed hadden. We wisten wie het gedaan had en ruwweg op welke manier. Maar wat we waren vergeten erbij te fabriceren waren medeverdachten en motieven. Een beetje bleu en ontgoocheld begonnen we aan een potje karaoke om de vieze smaak van een overvol dossier weg te spoelen.
Wellicht dat we als detectives broddelwerk hadden afgeleverd. Maar één ding weet ik zeker: we waren betere detectives dan zangers. Zelfs de coaches van de Voice zouden gillend zijn weggerend voor het kattengejank. Misschien dat we zelf wel het onderwerp worden van een crimibox als die twee te combineren zijn: “De gefaalde detectives en de moord op de smaak van Jan Smit”
Al zou de clou zijn dat Jan Smit sinds zijn scheiding met Jolanthe geen smaak meer had.