Sommige delen van het jaar hebben een naam. Zo heb je de donkere dagen voor Kerst. Die hebben niets met adventstijd van doen, maar gewoon het idee dat het de laatste dagen zijn voor de zonnewende. Dat het maar een paar uur licht is per dag en de nachten langer duren. Dat het koud is en men toch een beetje wrokkig naar het werk toe gaat. Puur omdat het koud is, de warme zomer en lente weggevaagd door de herfst.
Persoonlijk zou ik de periode tussen februari en juni willen omdopen tot de “rommeldagen”. Het is die vreemde periode waar ik, als loonslaaf, op de gekste momenten vrije dagen krijg toebedeeld. Een maandag voor Pasen, een willekeurige dag namens de koning, een maandag voor Pinksteren, een donderdag voor Hemelvaart en een willekeurige dag voor de vijfde mei eens in de vijf jaar.
Hartstikke fijn dat uitslapen een dagje mag. Ik zou het niet anders willen. Maar het gooit mijn hele geest en planning overhoop. Zo zat ik zaterdagochtend te kijken hoe de koning een bezoek bracht aan Eindhoven en met zijn gezin in een soort ontbijtshow verzeild raakte. Toen landde het ineens: het was geen zaterdag! Het was dinsdag. En ik moest nog een column schrijven voor de radio!
Wat volgde was een kleine crisis waar ik probeerde te verzinnen waar mijn column over moest gaan terwijl ik in de gaten hield hoe de koninklijke familie vragen ging beantwoorden over Eindhoven en omgeving. Na puzzelen had ik een redelijk verhaal en kon ik gaan schrijven en de column indienen. De overtuiging dat het dinsdag was had ik echter nog niet helemaal. Ik besloot die avond voor een zaterdagprogramma plaats te nemen voor de tv. Een programma dat natuurlijk niet kwam!
Woensdag had ik weer een drukke dag die ik niet op het werk doorbracht. Hierdoor maakte mijn gemankeerd brein automatisch een zaterdag deel 2 aan. Of een zondag. Donderdag was ik wel bij de les, want toen moest ik weer aan het werk. Maar mijn bed uit kruipen was de helft van het probleem. De andere helft lezen jullie nu!
Normaal heb ik maandag of dinsdag mijn zaterdagstukje al compleet. Of weet ik in elk geval waar het over gaat! Nu klapte ik mijn laptop open en begon te schrijven zonder dat ik wist wat ik wilde. Het was per slot van rekening al donderdag! De tijd begon te dringen! Maar het lukte niet. Halverwege het verhaal over gekke hoedjes en hoe ik graag keek naar die hoedjes viel ik stil. Dit was niet wat ik wilde schrijven! Het ging nergens over!
Maar ik moest iets verzinnen! Vóór vrijdagavond! In een volgende pauze klapte ik mijn laptop weer open en merkte dat ik te moe was om iets te schrijven. Er was nog altijd geen verhaal en geen doel! Na het werk deed ik hetzelfde en begon een moeilijk verhaal over de inconsistentie van de Paasdagen. Hoe aan de hand van de maanstand de juiste datum wordt bepaald. Bagger!
De donderdagavond ging en vrijdag kwam. Wat moest ik doen? Ik kon onmogelijk wéér verstek laten gaan. Een paar weken geleden was ik nog ziek geweest en had ik mijn stukje een week verschoven. Had ik niet ergens een stukje dat niet gepubliceerd was? Maar ik vond niets. Uit ellende ging ik mijn database maar bijwerken. Een excel-document waar ik alle stukjes op een rij heb staan en nummers en data heb gegeven.
En zo kwam ik op het idee: dit stukje. Zaterdagstukje nummer 302 zou als onderwerp krijgen hoe ik geen onderwerp wist te verzinnen.
Hopelijk volgende week beter!