Ik ging op mezelf wonen in Gorinchem. Een woonkazerne gebouwd tijdens de wederopbouw na de oorlog. Het idee om zoveel mogelijk mensen voor weinig geld op een zo goed mogelijke manier bij elkaar te laten hokken. Tegenwoordig gevuld met medelanders, en toen dus met mij. Ik heb er iets langer dan een jaar gewoond.
Het was een lastige tijd omdat ik voor het eerst zelf voor alles moest zorgen. Eten en drinken. Maar ook dingen als huur en woonverzekering. Het leek wel of telkens wanneer ik iets had opgelost er een nieuwe rekening kwam om mijn huishoudboekje, en bestedingen, overhoop te gooien. Na een jaar werd ik ineens verrast met een rekening van een energiereus.
Blijkbaar waren zij de eigenaar van de verwarmingsketel en ze wilden daarvoor geld zien. Niemand had mij verteld dat dit zo werkte! En navraag bij de woningbouw van Gorinchem leerde mij dat dit gebruikelijk was. Zij wilden de zorg voor ketel en boiler niet hebben, dus dat werd bij de mensen zelf neergelegd. Zodat ik nu een boete moest aftikken omdat ik mij nooit had gemeld als nieuwe huurder. En voortaan moest ik een maandelijks abonnementsbedrag betalen.
Eind goed al goed: toen ik naar Werkendam verhuisde en vroeg of ik ergens een abonnement af moest sluiten voor de ketel kreeg ik een heel vreemde blik. Zij vonden het, net als ik, niet meer dan logisch dat dit bij je huur inbegrepen was.
Abonnementen zijn de nieuwe hype. Het is tegenwoordig mogelijk om op alles een abonnement te nemen. Er waren natuurlijk al abonnementen voor tijdschriften en voor de mobiele telefoon. Maar een groot deel van mijn maandelijkse uitgaven gaat tegenwoordig naar een abonnementsvorm. Netflix, Disney+, Deezer, huistelefoon en internet, Microsoft Office en Microsoft Gamepass, Efteling…
Maar er is ook een klein bedrag dat ik elk jaar betaal en waar ik niets mee doe. En toch vind ik het belangrijk om te hebben. Ik zie het dan ook niet zozeer als een abonnement, maar meer als een afdracht. Vanaf het moment dat ik in Werkendam in een huurhuis ben gaan wonen ben ik lid van de huurdersbelangenvereniging.
Waarom ik het belangrijk vind kan ik eigenlijk niet uitleggen. Het komt erop neer dat ik een huurder ben, en dat zij op (zouden moeten) komen voor mijn belangen. Ik weet dat ze, behalve opkomen voor mijn belangen, nog een aantal andere diensten bieden voor de paar euro die ik eraan betaal. Maar ik zou niet weten welke.
Bovendien is het iets waar ik verder niets mee doe. Ik zie mezelf als een stille vennoot. Een heel stille vennoot die wel betaald, maar verder niets doet of wil en kan betekenen. Eén of twee keer per jaar krijg ik een brief in de bus dat er een vergadering plaats gaat vinden van de HBV. Ik heb een aantal keren getwijfeld erheen te gaan. Maar de bijeenkomst vindt doorgaans plaats op een onmogelijk moment.
Soms voel ik me wel schuldig dat ik niet op kom dagen, of kan komen. Een aantal jaren geleden kreeg ik een aantal weken na de eerste brief een tweede uitnodiging. Blijkbaar waren er te weinig leden op komen dagen om beslissingen te kunnen nemen en moest er een tweede vergadering worden belegd. De toon van de brief was nogal wanhopig, maar wederom was het op een onmogelijk tijdstip.
Ik heb geen derde brief gekregen, de tweede keer zullen er dus wel voldoende mensen zijn geweest. Eigenlijk best wel jammer want misschien dat ik bij de noodzaak van een derde brief wel naar de vergadering zou zijn gegaan. Maar tot nu toe heb ik gewoon een abonnement waar ik niets mee doe. Een abonnement op uitnodigingen.