Het is de tweede van januari. De eerste oliebollen en appelflappen zijn door het spijsverteringssysteem naar buiten gewerkt, en de kater is veilig achter slot en grendel gezet. De champagneglazen hebben hun plekje in de speciale kast weer terug en we kunnen uitkijken naar de volgende feestdag: Blue Monday!
Die valt nu op achttien januari! De meest depressieve dag van het jaar. Wanneer blijkt dat het salaris toch tegen gaat vallen, de roes van kerst en oud-en-nieuw definitief is verdwenen en er geen enkele vrije-of feestdag in zicht is! De lange trek naar de paasdagen dat we van de baas weer een dagje extra niet hoeven te werken!
Dat geldt natuurlijk enkel wanneer je geen staatsloten hebt gekocht! Want dit jaar was er maar liefst dertig miljoen te verdelen. En het is nu al bekend dat die op twee halve loten is gevallen! Twee keer vijftien miljoen te verdelen! Je zal het maar meemaken, en dat is voor een hoop mensen natuurlijk ook de droom om te winnen.
Ik heb die droom inmiddels opgegeven. Ik heb een tijdje meegespeeld met de maandelijkse trekking van de Staatsloterij. Elke maand kocht in vijf 1/5e loten in de hoop dat ik daarmee in elk geval mijn inleg zou terugwinnen. Dat is eigenlijk zelden gebeurd, maar voor die vijftien euro mag je de droom wel in leven houden. Maar die droom heb ik toen opgegeven.
Het was ook in die periode dat ik besloot serieus mee te spelen met de oudejaarstrekking van de Staatsloterij. Misschien dat die miljoenen voor mij konden zijn! Er was nu eenmaal een kans! Volgens het Algemeen Dagblad is de kans dat je in drie keer de juiste pincode raadt van een gevonden pinpas tweeduizend keer hoger! Maar dat betekende dat ik wel een kans had!
Nu wist, en weet, ik verder niets van de loterij, of hoe eigenlijk te spelen. Iets met eindnummers, maar zelfs de kosten waren voor mij een vraag. Toen ik dus mee wilde spelen met de oudejaarstrekking ging ik in de rij staan voor de servicebalie van de plaatselijke supermarkt en wachtte op mijn beurt. Eenmaal aangekomen bij het meisje achter de kassa vroeg ik om tien halve oudejaarsloten!
“Oké, dat is dan honderdvijftig euro.” Zei het meisje met een glimlach terug.
Op dat moment voelde ik een hele hoop emoties waarvan ik niet wist dat ik ze kon hebben. Van honderdvijftig euro kon ik toen een maand eten. Van honderdvijftig euro kon ik de stroomrekening betalen. Van honderdvijftig euro kon ik mijn benzinetank volgooien en dan nog geld overhouden! En dat meisje hier vraagt om honderdvijftig euro voor 0,00000016% kans op een paar miljoen!?
Mijn brein, hart en portemonnee deden letterlijk pijn toen ik mezelf hoorde zeggen tegen het meisje: “pinnen alstublieft.” Terwijl ik het liefst de winkel uit had willen rennen en in een klein hoekje staan gillen tegen de stenen. Maar het is nu eenmaal de erecode: een man een man, een woord een woord. En ik had nu eenmaal mijn woord gebruikt om tien halve oudejaarsloten voor honderdvijftig euro te bestellen!
En nee, ik ben geen miljonair geworden. De winst, of in elk geval de teruggave, was zo laag dat ik die weer heb geïnvesteerd in nieuwe 1/5e loten voor de normale trekking van januari. En ook dat hield niet over. Dus na een tijdje besloot ik het maar op te geven. En oudejaarsloten… die laat ik een ander wel kopen.