Na al die mentale voorbereiding was er dus geen noodzaak mijn kleren uit te trekken? Ik had expres nog opgezocht op het internet wat ik precies moest doen wanneer ik aankwam op de camping. Moest ik mij al uitkleden voor ik het terrein betrad? Was het een faux pas wanneer je met kleren aanliep of was het de verwachting dat mijn kleren bijna letterlijk van mijn lijf zouden exploderen bij de receptie?
Maar blijkbaar was de temperatuur waarop dat moest gebeuren 24 graden, en dit weekend viel het weer tegen en was het niet warmer dan 21. Tenminste, volgens mijn telefoon en ook de thermometer op mijn dashboard. Aangekomen bij de camping werd ik opgewacht door Wendy, de verloofde van mijn broertje, die haar kleren aan had. Sterker, alle mensen die ik tot nu toe had gezien hadden gewoon kleren aan gehad.
Ik had min of meer verwacht dat ik langzaam in een blote wereld zou belanden. Net als wanneer je de Belgische of Duitse grens nadert er steeds meer auto’s met ander nummerbord verschijnen. Maar dat liet niet lang op zich wachten. Nog vóór we de ingang hadden bereikt kwam een man ons tegemoet. Hij had een shirt aan, en slippers, en hij had een kruiwagen bij zich vol met groenafval. Tot daar eindigt het beeld dat je in Werkendam ook tegen kan komen.
Want Werkendam is een vreemd dorp, maar daar lopen ze niet zonder broek of onderbroek achter de kruiwagen! Een paar milliseconden sloegen mijn hersenen op tilt tot het begrip indaalde dat dit hier zo hoorde. Dat ik het niet vreemd moest vinden en dat het onbeleefd was om te staren!
De rest van de tocht over de camping verliep op eenzelfde manier. Al sloegen mijn hersenen niet meer op tilt. Ik kon mij niet voorstellen dat, wanneer ik op een warmer tijdstip zou zijn geweest de mensen minder aan gehad zouden hebben. En de meeste mannen liepen al te koop met hun klokkenspel. Niet met de rest, dat is iets wat ik nooit echt heb begrepen, maar dat zou nog komen.
We ontmoetten mijn broertje op het terras waar ook, bijna, iedereen aan was gekleed en mijn broertje leerde mij wat van het jargon. Iemand die met een shirt, en verder niets, aan liep was aan het “Donald Ducken”. Begrijpelijk. Ik heb de voorstelling “De Lachende Piccolo” van Harrie Jekkers geluisterd waarin Harrie uitlegt dat hij een trauma had gekregen door dit fenomeen. Na het ontdekken van seksboekjes kreeg de nog jonge Harrie in de gaten dat Donald Duck geen broek aan had. “Hij liep rond alsof hij ‘m overal zo in kon douwen.”
Nu liepen de Donald Duckers hier niet zo rond. Of ik moet de eerste persoon met zijn kruiwagen meerekenen. Arme kruiwagen. Maar door het leren van dit jargon kwam ik achter een tweede fenomeen. Ik had mezelf gemaand om geen interesse te hebben in andere mensen. In elk geval; niet staren en zeer zeker niet te lang! Maar de mensen op het terras hadden wél interesse in mij!
Net als de eerste de beste buitenlander op een familiebijeenkomst uit moet leggen wat hij van Nederland vindt kreeg ik dezelfde vragen voor mijn kiezen van een ontkleed koppeltje een tafel verder. Wat vond ik er nou van? Mijn eerste indrukken? Ik zat toch ineens naast een naakte vrouw, deed dat niets met me?
Ik kon moeilijk uitleggen dat ik de halve week bezig was geweest om mij mentaal voor te bereiden. Ik negeerde dus de ontklede vrouw, haar lichaam dan, en probeerde zo eerlijk mogelijk antwoord te geven zonder de waarheid te vertellen. Maar de waarheid was dat ik het al een beetje normaal was gaan vinden. Net als Fransen kikkers en slakken eten, en dat daar normaal is. Of ik in de Souk in Marokko een paar jaar geleden levende geknevelde kippen had zien liggen. Zo was het hier normaal om bloot te zijn. Bovendien had ik al zoveel Donald Ducks gezien dat ik echt niet zat te denken aan iets seksueels.
Omdat de temperatuur te laag was werd ik de rest van de dag ook niet met meer naaktheid dan dat geconfronteerd. Nu was ik zelf wel helemaal ontkleed in het zwembad, maar bezoeken aan vrienden waren gewoon gekleed. En daar deed ik een vreemde ontdekking. Terwijl ik het vrij warm had, al had dat ook aan de omgeving kunnen liggen, ging de verwarming aan! Terwijl ik letterlijk begon te zweten begon de rest van het gezelschap het, geheel gekleed, behaaglijk te vinden.
Mijn theorie is dat doordat ze eigenlijk de hele dag naakt lopen overgevoelig zijn voor temperaturen die geklede mensen als warm beschouwen. Dat is voor hen koud! Maar het allervreemdst was in de nacht. Ik weiger naakt te slapen! Met als gevolg dat wanneer ik naar de wc-gebouw moest ik mij moest uitkleden! Want op een blote plek waar alleen je handdoek mee hoeft met kleren aangetroffen worden is toch vreemder dan zonder...