Eviva Gratis
Het Spaanse vakantiehuisje lag op een paar minuten rijden van San Miguel de Salinas. Een stadje dat ondanks betonnen gevels en een breipatroon van bovengrondse elektriciteits en internetkabels middeleeuws aandoet. Het plaatsje heeft zich gevormd op een heuvel en barst van de smallere stegen en straten die gedwongen eenbaans zijn. De tweede dag van mijn vakantie besloten we om de weekmarkt te bezoeken.
Een weekmarkt die elke jaarmarkt in de regio van hier, Altena, in de schaduw kan zetten. Honderden aan honderden kraampjes die het hele centrum van San Miguel in beslag nemen. Vrijwel alles wordt er aan de man gebracht door verkopers uit alle windstreken. Kleding in de vorm van shirts, broeken en allerhande ondergoed. Maar ook traditionele Spaanse kleding. Hammen waar het halve varken nog aan vast lijkt te zitten. Olijven in verschillende smaken olie. Sappige vers geplukte citroenen en sinaasappels. Een zigeuner met een hondje bedelt voor een habbekrats terwijl een etnische evenknie van de man verderop een vast repertoire op de hobo speelt.
Eén van de nummers die hij afblies was “Eviva Espana”. Bij mij bekend door Imca Marina die haar liefde voor Spanje bezingt met termen als dansen, muziek, romantiek. Maar een openbaring voor mij was het gebrek aan vlakheid van Spanje. Ik weet dat het dom klinkt, maar ik besefte niet hoe vlak Nederland eigenlijk was tot ik daar in de auto over een kronkelweg reed. Soms ging de weg om heuvels, des te vaker was er geen weg omheen en was de weg er overheen. Alleen de snelweg leek, voor het gemak, tussen de heuvels door de slingeren.
Ik zou, persoonlijk, gek worden van de heuvels en het schakelen wat erbij komt kijken. In Nederland krijg ik al een lichte ergernis wanneer een brug iets te hoog en steil is en ik vanwege een file bij moet schakelen. Stel je voor dat dit bij elke bocht moet! Nu geeft het natuurlijk wel charme die oneindige heuvelschare. Niet zelden getooid met een flinke dosis tropische struiken of palmbomen is het rijden over een heuvelweg interessanter dan over een Hollandsche dijk. Elke bocht een nieuwe verrassing!
Waarom Imca daar niet over zong is mij een raadsel. Want verrassingen zijn er genoeg. Eén van de verrassingen waar ik me over bleef verbazen waren de gratis parkeergarages. Wanneer we inkopen gingen doen bij een supermarkt was er niet alleen ruimte om buiten te parkeren. Maar deze supermarkt had ook nog eens een parkeerdak, en een parkeerkelder! En daarvoor hoefde niet te worden betaald! Er hoefde niet eens een uurkaartje achter de ruit en een lift bracht ons vanuit de kelder naar de supermarkt.
Nu lijkt dat voor een supermarkt logisch. Maar een paar kilometer weg van San Miguel de Salinas ligt een groot, en modern, winkelcentrum. Een bezoek was onvermijdelijk nadat de dames hadden ontdekt dat in dat centrum een Primark was. Enkel bij de aankondiging schoten ze als Lemmingen tegen de autoruiten. Diezelfde autoruiten, en auto, konden weer gratis worden geparkeerd! Geen fooi van drie euro zoals Rosada of Batavia Stad. Maar werkelijk gratis! In een hypermoderne garage. Met die lampjes die groen kleuren als er een plek vrij is!
Voor eenzelfde soort parkeerplek was ik een aantal jaren terug in centrum Den Haag meerdere tientjes kwijt! Om nog maar te zwijgen over de kosten van parkeren bij Schiphol! Een andere verrassing vormde een Spaans restaurant in San Miguel. Achter een gevel die zijn beste tijd gehad leek te hebben (en ouder leek dan de elektriciteitskabels) verschool zich een alleraardigst restaurant. Een restaurant waar het beter eten was dan in een hypermodern gebouw aan de kust. Nu is de Spaanse keuken een verhaal apart. Behalve Paella weet ik niet zo snel een gerecht te noemen. Misschien dat Imca ook daarom niet zingt over de Spaanse cuisine.