Een paar jaar terug deden we, met de familie, een poging om een traditie in het leven te roepen. Mijn moeder met haar kinderen, schoonkinderen en kleinkinderen een lang weekend in het najaar in een bungalow, of huisje in de Ardennen. Wegens omstandigheden buiten onze controle werd de tweede editie van deze traditie afgelast. En de derde ook. Maar volgend weekend is het weer zover.
Er werd voor de zomer al over gefluisterd en een weekend werd geprikt. Daarna volgde een zoektocht naar een huis dat aan ieders wensen voldeed. Er moesten voldoende slaapplaatsen zijn. Het liefst iedereen een eigen badkamer. En misschien een spa erbij? Of een zwembad, ook cool!
Het is natuurlijk wel zo dat met elke nieuwe keuze de kosten oplopen. En dat je op gegeven moment afwijkt van de normaal beschikbare huisjes. Terwijl ik de bekende sites afstroopte op zoek naar een goed onderkomen plaatste ik af en toe “gekke” dingen erop. Als we toch voor iets bijzonders gingen, waarom dan geen kasteel? Goed, was meer dan duizend per persoon per nacht, maar hoe vaak had je een eigen kasteel?
Gek genoeg werd die locatie harder, en sneller, afgeschoten dan een kleiduif. De Ardennen werden verruild en het zoekgebied uitgebreid. Noord Nederland was ook een optie. Of Duitsland? Zwarte Woud? En als je even doorreed stond je natuurlijk zo in noord Frankrijk.Ik dacht nog na over een weekend Disneyland, een plan dat ik niet heb ingediend. Het is in wezen goedkoper om een kasteel te boeken.
Daarna was het nog nadenken over de invulling. Over het eten, het drinken, wie deed wat. Zouden we spelletjes meenemen. Zo ja, wat? Ouderwets Monopoly, of een hypermoderne crimibox? En mijn vraag, die ik zo rond half november wel belangrijk vind; gaan we Sinterklaas vieren?
De vorige keer deden we dat namelijk wel. Maar de goedheiligman had in die kwestie een paar steken laten vallen. Wat een normale goedheiligman zou doen wanneer acht volwassenen en twee kinderen bij elkaar komen om pakjesavond te vieren, vervroegd of niet, zou het trekken van lootjes zijn. De kinderen zouden een apart cadeautjes krijgen, en de volwassenen zouden elkaar trakteren. Al dan niet voorzien van gedichtjes of creatieve surprises.
Nu was dat soort voortschrijdend inzicht de laatste keer, en tevens de eerste keer, ver te zoeken. De mededeling dat we pakjesavond zouden vieren viel bij iedereen nogal rauw op het dak. Wel tijdig, maar alsnog rauw. Ik, in de rol van Sint, stelde dus een aangenomen budget op. Kocht voor iedereen iets, en ging ook nog eens een stap verder om voor iedereen een gedichtje te schrijven.
Eenmaal aangekomen bij het huisje, een oud koetshuis van een kasteel in de middle of nowhere van de Ardennen, bleek dat ik niet de enige was in die rol. Met uitzondering van de gedichtjes, daarin was ik wel als enige geslaagd. Maar verder had iedereen voor iedereen cadeautjes gekocht.
Op de pakjesavond in kwestie zouden we de cadeautjes bij de achterdeur zetten en op gegeven moment zou ik naar de “wc” gaan. In werkelijkheid ging ik natuurlijk rond het huis. Gaf de achterdeur een paar angstaanjagende beuken, riep of er stoute kindertjes waren en knalde een paar pepernoten naar binnen. Bij terugkomst werd ik door de net zindelijke Fedde erop geattendeerd dat “Sinterklaas” langs was geweest. En dat de beste Sint cadeautjes had langsgebracht.
Voor wie mee wil rekenen; er waren acht volwassenen die elk minstens (minstens!) cadeautjes hadden gekocht voor negen anderen. (zeven volwassenen plus twee kinderen). De woonkamervloer van het huisje was bezaaid met tassen van allerlei ketens die weer minstens tweeënzeventig presentjes bevatten. Niet alleen een beetje heel erg hedonistisch, maar ook nog eens traumatisch.
Voor Fedde in elk geval. Die leerde al snel dat hij van al die cadeautjes een groot deel niet uit zou mogen pakken omdat die nu eenmaal niet voor hem bestemd waren. Er werd bij het ronddelen getracht om hem regelmatig te voorzien van pakjes, maar er viel nu eenmaal niet te verhullen dat wanneer hij een geschenk had van de Sint er negen anderen waren die ook kregen. De Sint had dus voor een huilend, hebberig, jongetje gezorgd.
Misschien dat we daarom nu in een villa met zwembad en spa in de Ardennen maar besloten hebben om dit keer geen sinterklaasavond te vieren. Maar misschien als ik heel hard zing dat de Goedheiligman mij hoort. We zullen het afwachten.
Volgende week geen stukje in verband met vakantie.