Er zijn dingen waar ik een hekel aan heb. Net als iedereen, mag ik aannemen. De mate waarin ik mij kan ergeren aan iets is natuurlijk ook bepalend voor de ranglijst waarin de ergernissen worden geplaatst. Wanneer ik in een file sta terwijl ik haast heb schiet mijn ergernis aan files en verkeersopstoppingen uiteraard meteen naar de eerste plaats. En ik heb over het algemeen geen hekel aan miauwende katten, tot mijn katten het te vaak gaan doen.
Maar er is een ding welke standaard hoog scoort in mijn lijstje van “eeuwige ergernissen” en dat zijn valse reclames. Ik heb het hier niet over een reclame van AXE die belooft dat alle vrouwen in de stad achter je aan gaan jagen. Want dat doen ze niet, en dat mag duidelijk zijn. Of dat er in Woudrichem een rijpe vrouw woont die het specifiek op mij voorzien heeft. En ook niet over een radicale vlekverwijderaar.
Maar ik heb het over reclames hier op het tronieboek die spelletjes aan de man proberen te brengen. En nooit, maar dan ook nooit, gebruiken ze daarvoor beelden uit het spel zelf. Hoe vaak ik al niet ben geconfronteerd met een zogenaamd “verslavend strategiespel” dat de beelden van Age of Empires II waagt te gebruiken is ontelbaar. En wat mij betreft zou Zuckerberg tijd moeten steken in het oprollen van deze leugenkartels. In Nederland is het ook verboden om valse reclame te maken. Dus waarom mag het op smoelenboek wel?
Nu is het natuurlijk valselijke, of leugenachtige, reclame dat de wereld doet draaien. Vegetarisch “vlees” dat niet van echt te onderscheiden valt? Ik heb het geprobeerd en had meer medelijden met de groente en andere “natuurlijke” ingredienten die in dit misbaksel waren gegaan dan met welke koe dan ook. Een biefstukje is nog lekker op te eten, valt van te genieten. Dit in tegenstelling tot de cordon bleu met als verrassing kotssmaak, dit zonder de fabrikant te noemen.
En wat betekent vegetarische slager nu eenmaal? Een slager snap ik nog. Maar jaagt een vegetarische slager achter komkommers aan? Staat hij worteltjes uit te benen? Worden er appels in plakjes gesneden? “Mag het iets meer zijn?”
Tot zover de ergernis, want het was weer warm van de week. En volgende week gaat het nog warmer worden. De grootste reclameleugen is dat we warmte fijn moeten vinden! Reisorganisaties maken graag reclame voor warme en exotische bestemmingen. Ik geef toe, ik ben ook naar Spanje geweest dit voorjaar. Maar dat wil niet zeggen dat ik dol ben op de warmte en hitte die erbij komt.
Overdag is het om te stikken en heb je het idee prematuur in een crematieoven te zijn gestapt wanneer je ook maar even in het zonlicht komt. En in de nacht is het een vreemd gokspel. Blijf je de airco gebruiken en slaapt daardoor slecht door het eeuwige gezoem en in de ochtend met een droge keel. Of gooi je de ramen open en verander je de slaapkamer in een habitat voor muggen met jijzelf als voederruif. Beide opties zijn even onaantrekkelijk.
Daarom is natuurlijk ook de reclameleugen uitgevonden, om het wel aantrekkelijk te maken. En dat kan heel groot gaan. Zo was er ooit een viking die in de leugen van het warme weer getrapt was. Hij had een land ontdekt en wilde daar graag een kolonie stichten. Omdat Catan al volgeboekt was, en hij mensen wilde enthousiasmeren voor zijn gevonden stukje aarde, noemde hij het “Groenland”.
Nu is het in Groenland alles behalve groen. Wat geen sneeuw of ijs is heeft wel grijze rotspartijen waar niets mee aan te vangen is. Dit enorme eiland, dat tegenwoordig een protectoraat binnen het koninkrijk Denemarken is, blinkt op internationale lijstjes uit in zelfmoorden en werkeloosheid. Misschien is het mooiste dus wel de naam.
Nu zou je natuurlijk kunnen zeggen: “Dion als je zo’n hekel hebt aan de warmte, waarom ga je dan niet naar IJsland en laat ons met rust!” Maar daar trap ik mooi niet in! Als Groenland een ijskoud vergeten buitengebied is dan zal IJsland vast een snikhete evenknie zijn van Aruba of zo…