Ik kan onmogelijk de enige zijn die met een beetje "schadenfreude" het ongeluk met de duikboot Titan heeft aangezien. En steeds meer verbaasd sta over de manier waarop de duikboot werkte, of had moeten werken. Een klein raampje, een scherm dat vastgeschroefd was in de romp en als hoogtepunt een afstandsbediening voor computerspelletjes om het hele gebeuren te besturen.
En daar gingen dan vijf multimiljonairs of miljardairs in om een gezonken schip te bekijken. Intussen vertrouwde de bestuurder van dit alles op sms’jes van het vertrekschip om te weten waar in de oceaan hij zich eigenlijk bevond. Liggend of knielend in een blikje van glasvezel en wanneer een van de miljardairs moest poepen ging dat in een gat. Dat gat kon dan wel worden afgeschermd door een… scherm en vanaf dit door de Fransen geïnspireerde hurktoilet kon je dan kijken naar vissen die vol verbazing terug zouden kijken hoe een miljardair zijn behoefte doet.
Als kind had ik al een fascinatie met de Titanic. En ik zou er toen mijn hele spaarpot voor over gehad hebben om het wrak te kunnen bezoeken! Toen ik een jaar of zeven was overwoog ik serieus om Peter Jan Rens aan te schrijven. Die presenteerde toen het programma “Geef Nooit Op” waar hij de wensen van kinderen uit liet komen. Zo mochten ze voor radio-DJ spelen of metselen (volgens wikipedia) wat ik me nog herinner is dat Peter Jan Rens en het kind in kwestie zich snel verkleedden achter een gordijn en daarna in een bak sprongen. Het avontuur tegemoet!
Ik zag mezelf dus al met de bekende presentator het wrak van de beroemde, gezonken, oceaanstomer bezoeken. Maar als zevenjarige wist ik al wat voor een uitdaging dat zou worden. Je ging niet zomaar even vier kilometer de dieperik in. Dat moest met beleid, met duikboten die waren ingericht voor deze dieptes en je was wel een enkel uurtje bezig om daar te geraken. Deze duikboten waren high-tech met evenveel knoppen als een vliegtuigcockpit!
Iets wat een entrepreneur maar onzin vond. Een half vloertje was genoeg. Tapijtje erin, een schermpje en wat door de Boeing afgedankt glasvezel. Hoppa, de oceaan in en wie kritiek had was gewoonweg bang, of stond innovatie in de weg! Bovendien, ging de eerste duik toch goed?
Ik ben inmiddels ook ouder, wijzer en heb mijn fascinatie met de Titanic een beetje in laten boeten met andere hobby’s en fascinaties. Bovendien is de techniek in al die jaren beter geworden. Want, laten we eerlijk wezen, het wrak van de Titanic is niets meer dan een wrak! Overwoekerd met zand, slib en ijzer-etende bacteriën. Computers van tegenwoordig kunnen, met behulp van virtual reality, een veel betere representatie geven van hoe het leven aan boord van de Titanic was dan het wrak.
Bovendien is het een grafveld. Nu ga ik niet zeggen dat grafvelden, begraafplaatsen of wat allerhande plaatsen waar lijken liggen niet als toeristische plek kunnen dienen. Om te griezelen bezoeken toeristen in Parijs graag het wereldberoemde ossuarium waar schedels en beenderen tot het dak toe liggen. En in oude kerken zijn grafmonumenten van lang gestorven adel prachtig om te zien. Maar om daarvoor nu vier kilometer af te dalen in de ijskoude Atlantische Oceaan?
En alsof dat niet genoeg is, is de Titanic in vergelijking met moderne schepen maar klein. Kijk naar de Ever Given die vorig jaar besloot het Suezkanaal te blokkeren. Daar past de Titanic al ruim vier keer in! Twee keer in de lengte, en dan gestapeld! En dan de passagiers, of cruiseschepen, van tegenwoordig! In vergelijking met de in 2009 opgeleverde Oasis of the Seas is de Titanic een dwerg. Bovendien zijn er van de locatie waar de Titanic gezonken is een paar weken terug nog kraakheldere foto’s vrijgegeven.
Waarom is het dan een beetje grappig dat er vijf mensen zijn dood gegaan? Dezelfde reden dat we gniffelen wanneer iemand zijn net gekochte Ferrari heeft laten crashen. Of dat we kijken naar beelden van gelanceerde ruimtetoeristen. Een beetje in de hoop dat de raket “boem” zegt onderweg. Omdat, zoals Gerard Ekdom het verwoordde: “als een stel miljardairs met een Aliexpress onderzeeër” af te dalen naar een voor mensen vijandige omgeving. Deze puissant rijke mensen hadden de wereld beter kunnen maken, of anoniem all-inclusive ergens op een prachtplek op het strand kunnen liggen. Maar ze kozen ervoor om als koopjesjagers in de duikende variant van Easyjet te stappen. In een duikboot met minder koppen dan een auto. Ik bedank daar vriendelijk voor. En mijn ik van zeven jaar zou dat ook gedaan hebben.