Het was een beetje een spannende week in de familie. Vorige week zijn we nog uit eten geweest en het was toen al de verwachting dat het deze week nog te vroeg was. Wendy en Thom zijn namelijk zwanger en afgelopen dinsdag had de baby moeten komen. helaas heeft de baby zelf andere plannen en ging de dinsdag voorbij zonder een teken van een geboorte.
Niet heel erg. Ik besloot in mijn eigen negenmaandentijd ook dat mijn geplande verjaardag onvoldoende sjeu had en moest uiteindelijk ook “gehaald” worden om alsnog op tijd te zijn voor mijn echte verjaardag. Dat mijn toekomstige nichtje er de tijd voor neemt vind ik dus, als iemand die er ook de tijd voor genomen heeft, niet meer dan logisch. Kom maar wanneer je er klaar voor meid, want buiten wacht een prachtige wereld met af en toe gruwelijke frustraties.
En die frustraties, daarvan wordt gezegd dat je die van je af moet schrijven. Iets wat ik over deze frustratie in kwestie niet gedaan heb. Maar waar ik nu wel aan ga beginnen. Omdat het ergens ook met Thom en Wendy te maken heeft, al kunnen zij er niets aan doen. Ik moest opnieuw denken aan deze frustratie toen ik een afspraak maakte voor de kapper. Ik heb een hekel aan de kapper en de laatste keer dat ik mijn haar heb laten knippen was in juni. Speciaal voor de bruiloft van Wendy en Thom. Ik moet wel een beetje netjes op de trouwfoto’s staan.
Tijdens de bruiloft was ik een van de ceremoniemeesters. De taak om de boel glad te strijken, en te houden, voor het bruidspaar. Gasten begeleiden. WC’s aanwijzen, kots opruimen en versieringen ophangen. Maar we waren ook het contactpunt met de leiding van de locatie. Vragen over de muziek? Over het drinken en eten? Dat moest via ons naar hun en vice versa!
Op de ochtend van de bruiloft ging alles van een leien dakje. De bruiloft werd gehouden in het fort vlakbij Sleeuwijk. Fort Altena. Een van de forten van de inmiddels overbodige Nieuwe Hollandse Waterlinie. De bombunkers en redoutes van weleer zijn omgevormd tot een pittoreske horecalocatie. Voor feesten, vergaderingen, partijen en dus ook bruiloften. Het personeel was behulpzaam. Versieren, ballonnen en tafeltjes opzetten was geen probleem. Omdat het warm was werd er allerijl water neergezet bij de ceremonie en er was een muzieksysteem aanwezig waar ook eigen muziek mee gedraaid kon worden.
De cadeautjes voor het bruidspaar konden in een aparte kamer worden gelegd, een koele kamer die voor het bruidspaar ook telde als een plek om terug te trekken en uit te rusten. Iets wat op deze warme dag nog wel eens gebeurde, en nodig was. Intussen moesten Vicky en ik, als ceremoniemeesters, ervoor zorgen dat ze nog wel een beetje bij het schema bleven.
Tegen de avond kwam de contactpersoon van de locatie zich bij mij melden en zei dat ze naar huis ging en er een nieuwe contactpersoon was. We stelden elkaar voor en ik had gedacht dat dit het laatste zou zijn wat ik van deze knul zou zien. Met het meisje van de dagploeg had ik namelijk ook maar weinig te stellen gehad en alles was gladjes verlopen. Het feestje van die avond zou dus evenwel een knaller worden, als de teneur van de dag iets had voorspeld. Helaas was dit niet de enige keer dat ik contact had met deze knul.
Terwijl het bruidspaar met een paar bekenden zat uit te puffen in de koele ruimte ging ik me daar ook melden om te vertellen dat het eten zou aanvangen. De barbecue rookte al vrolijk en etensgeuren verspreidden zich onder de hongerige gasten. Terwijl ik buiten de deur stond te wachten en een gesprek voerde met een van de gasten kwam de contactpersoon van de locatie zich melden.
Hij had “allemaal” mensen naar binnen zien gaan en deze ruimte was alleen bedoeld voor het bruidspaar en andere mensen mochten er niet komen! Als er mensen waren dan moesten ze bij het feest blijven en niet hier binnen zijn! Ik keek de jongen met een beetje verbijstering aan. Waar kwam dit vandaan? En er zat, inclusief bruidspaar, misschien vier man binnen. Ik verzekerde hem dat ik het in de gaten zou houden en wierp mijn gespreksgast een hulpeloze blik toe.
Helaas was dit niet het enige contact met de contactpersoon zie het eerste deel van zijn werktitel erg letterlijk nam. Terwijl het avondfeest in volle gang was werd ik door hem opzij getrokken. Hij had iemand gezien die zijn eigen drank mee had, en dat was niet de bedoeling! Persoonlijk had het mij weinig kunnen schelen wie wat dronk. Als iedereen eigen drankjes mee zou nemen dan zou het fort toch meer overhouden tegen minder kosten? Dan was het toch een win-win?
Maar ik en Vicky visten uit wie het was en gezamenlijk confronteerde Vicky (schijtluis als ik ben) de man die zijn eigen whiskey nuttigde. In minder dan een uur kwam de kwebbelkous weer terug. Er stond een auto op het terrein! Of we dat even op wilden lossen. En na verloop van tijd vond hij mij weer! Er waren weer mensen gespot met eigen meegebrachte drank. Ik ging dus weer op zoek naar die groep en vond mijn broertje, de bruidegom, die samen met zijn vrienden een toost aan het drinken was. Ik zei dat ik een contactpersoon op mijn nek had zitten, maar kookte intussen van woede en frustratie.
Als de bruidegom wilde toosten met eigen drinken, op zijn eigen feest van zijn eigen bruiloft dan moest dat toch kunnen? Ze betalen al voldoende voor dit feestje en het salaris van die contactgestoorde! Toen het bruidspaar de huwelijksnacht aan het vieren was en de tap ruim voor de eindtijd werd afgesloten was ik dan ook allerminst bereid om in conclaaf te gaan met die flapdrol! Ik stelde nog voor om het laatste deel uit eigen zak te betalen, maar dat vond hij te lastig om te berekenen!
Kortom, het was een mooie dag, maar de avond werd voor mijn perceptie gruwelijk verpest door meneer pukkelpuist. En die woont, werkt en ademt in dezelfde wereld waar mijn nichtje dadelijk ook in terecht komt. Geen wonder dat ze het nog even uitstelt. En gelijk heeft ze!