Twee weken terug, met Hemelvaart, vierde mijn tante Hilde haar zestigste verjaardag. Haar dochters hadden in het geheim vrienden en familie opgetrommeld die voor barbecue en gezelligheid langs zouden komen op de camping. Om de stoelensituatie niet al te veel uit de hand te laten lopen was gevraagd om zelf stoelen mee te nemen. Zodoende liepen tientallen mensen voorzien van zitmateriaal in optocht over de camping.
Eén iemand had geen stoel nodig en liet zich vredig meevoeren langs de paden en lanen van de Kurenpolder. Nadine, drie maanden oud, lag in haar Maxi Cosi en was zich van geen verjaardag bewust. Tijdens de barbecue vormde ze, naast mijn tante, het middelpunt en ging van hand tot hand om te worden geknuffeld, bevoeld en gewoon tegen te praten. Vieve, achternichtje, was vol verwondering over de kleine Nadine en keek meermaals met grote ogen hoe de baby heen en weer gewiegd werd.
Het is niet dat ik niet oncomfortabel zat. Ik had een forse tuinstoel meegenomen en voorzien van een kussen. Intussen werd ik van alles voorzien. Drinken, gebak, worstjes, hapjes en hamburgers. Zo raak ik natuurlijk nooit afgestudeerd aan de sportschool! Maar ergens was ik wel een beetje jaloers op Nadine.
Dit was niet de eerste keer. De jaloezie zat niet in de aandacht, of het feit dat ze van hand tot hand werd getild of niet naar de WC hoefde. Zélf naar het toilet gaan valt nog altijd te prefereren boven een luier. En barbecuevlees is nog altijd lekkerder dan babymelk. Hoewel dat laatste goed schijnt te zijn voor de groei en versterking van het immuunsysteem. Zo heb ik me laten wijsmaken in elk geval.
Nee, ondanks mijn stoel had Nadine nog altijd het goud te pakken! Wat is er nu lekkerder dan worden rondgereden in een mobiel bed! En om te kunnen slapen waar en wanneer je maar wilt zonder dat iemand je verwijten maakt! Moe van een feestje? Ogen dicht en onder de dekens! Wil je nog even een uiltje knappen voor het feestje? Spring erin en laat je rijden! Ondanks de hinderlijke immobiliteit van een baby ben je altijd op een andere plek! En maar slapen tijdens de reis zodat je daarna voorbereid bent op alle nieuwe indrukken.
Koningsdag had ik hetzelfde gevoel. Toen ging ik met Thom en Wendy, en Nadine in de Maxi Cosi naar de Efteling. Attracties konden ons weinig schelen. We liepen liever een rondje door het park en genoten van de bossen, en het drinken. Nadine heeft toch nog geen ogen voor de Baron of Python.
En eerlijk; het kan haar niet schelen ook waar ze is! Wanneer ze wakker is kijkt ze in de rondte en doet ze alle nieuwe indrukken op. Als ze slaapt dan… slaapt ze! En wat is er nu weer lekkerder dan in slaap vallen terwijl je wordt rondgereden door het sprookjesbos! Toen ik nog klein was lag ik tijdens vakanties in de tent. En wanneer mijn ouders tv keken hoorde ik hoe een film werd afgespeeld.
Voor mij waren de talen toen vreemd. Engels begreep ik nog niet. Frans versta ik nog steeds niet en Duits kan ik überhaupt niets mee. Dat gaf, en geeft wanneer ik eraan denk, nog altijd een vredig gevoel.
Ik zal Nadine in elk geval aanraden om er gebruik van te maken zo lang het kan! Met mijn moeder en neefje Fedde ben ik ooit eens naar de Efteling geweest. Omdat hij toen kon lopen hadden we afgesproken met Fedde dat hij zich niet zou laten rijden, en dat hij niet zou worden getild. En, ik moet hem nageven, hij hield het op een enkel jammermomentje vol. Al was zijn reactie achteraf tekenend over zijn mening; “De Efteling is heel veel lopen!”