Het gaat weer beginnen! Hapjes klaar? Cola koud! TV op streamen en go! Ik heb het, uiteraard, over het Formule 1 seizoen. Vanaf dit weekeinde bijna elke zaterdag en zondag met kwalificatie en race. Helaas is het lastig om vrijdag naar de training te kijken, maar men kan niet alles hebben.
Ik kan me niet herinneren dat ik ooit zo veel interesse heb gehad in een sport. En ik geef eerlijk toe dat ik enkel kijk vanwege het succes van Max Verstappen. Zo’n zak ben ik dan ook weer. Want vroeger had ik weinig tot niks met de sport. Van huis uit heb ik de interesse niet mee gekregen. In de jaren negentig wist ik via schoolvriendjes dat in de Formule 1 een Nederlander mee reed, ene Jos Verstappen. En dat was dan ook standaard ruzie wanneer we op de computer een racespelletje tegen elkaar gingen doen. We wilden allebei Jos zijn. Dat klonk in elk geval bekend!
En het tweede wat ik ervan wist was dat Ferrari mee reed. De rest van de teams, inclusief het team waar Jos Verstappen voor uit kwam, kende ik niet. En, heel eerlijk, het kon me niks schelen ook. In mijn verbeelding was Formule 1 namelijk een doodsaaie sport. Als je het al een sport kon noemen! Schaatsen en zwemmen. Dat waren in mijn ogen echte sporten. Auto rijden konden mijn ouders ook, dus zo interessant kon het niet zijn. Wat was er nu interessant naar tachtig rondjes kijken naar gierende auto’s die niet eens op auto’s leken!
Dat wil niet zeggen dat ik die “echte” sporten meer interessant vond. In mijn beleving moesten, en ik zou dit nog steeds erg graag zien, de twee dingen met elkaar worden verenigd. Want bij olympisch zwemmen, of schaatsen, aangenomen de twee onderdelen waar Nederlanders in uitblinken, is het ook saai. Vooral wanneer het marathons betreft kan je de schaatsers meer dan twintig keer, of zelfs vaker, hetzelfde rondje door Thialf zien klepperen. Dan gebeurt er misschien nog wel iets spannends, zoals Sven Kramer die de verkeerde kant op gestuurd werd, maar daar verandert het rondje niet mee.
Maak dan een circuit en ga daarop schaatsen! Of zwemmen! Dat zou het rondje een stuk interessanter maken! Maar dat zal er wel nooit van komen. Dus we houden het maar op de Formule 1 auto’s die over het circuit scheuren, en waar een groot deel van Nederland, dankzij de successen van Max Verstappen verliefd op is.
Vorig jaar keek ik, vrijwel, elke zondag met mijn stiefvader. Vandaar de hapjes en de de cola. Met een half oog hield ik Reddit in de gaten naar het laatste nieuws van de grid, en we bekritiseerden samen de strategie van bepaalde teams. De race in Australië hebben we laten schieten. Maar voor de race in Japan, die minstens zo vroeg is, had ik speciaal een full English Breakfast gemaakt.
Origineel, met toast, gebakken spek, ei en zelfs gebakken bonen en worstjes! Ik stond al om half vijf in de keuken te zweten boven gourmetstellen die ik aan had gewezen als baconbakkers, maar het was het waard. Zelfs als we daarna in slaap gevallen zijn voor de televisie omdat de race deels werd afgelast wegens slecht weer! English breakfast in Holland, English weer in Japan. Heel typisch. En uiteraard werd in die race, die op allerlei vlakken knotsgek was, Max tot kampioen uitgeroepen. Dit tot zijn eigen verbazing, en de rest van de wereld.
Een heel ander beeld dan het spannende seizoen van het voorgaande jaar waar, ik weet zeker, ooit nog een keer een film of een serie over gemaakt zal worden. Misschien over een paar jaar, misschien over vele jaren wanneer ik mijn interesse alweer verloren heb. Want ik geef toe, ik kijk vanwege Max, en Nyck, maar vooral zolang ze het goed doen. Want ik ben een onbeschaamde mooiweerfan.