Tand des Tijds

Soms schrijf ik over mijn aanvaringen met de tandarts of mondhygiëniste. Vooral die laatste is de dochter van Satan en ik ben ervan overtuigd dat een van haar voorouders tussen 40-45 als kampbeul actief was. Ik weet niet met wat voor martelwerktuigen ze mijn mond in gaat, maar dat het spul is waar de Russische geheime dienst van gaat watertanden mag duidelijk zijn. Ragers, haakjes, (dril)boren. Ik ben dan ook altijd blij wanneer er een eind komt aan de marteling en ze begint te polijsten met een zacht aanvoeldend, en naar munt ruikend middel. Pas dan durf ik te  ontspannen in de voor mij al ongemakkelijke stoel. En het is niet alleen de pijn! Ik krijg er voor de prijs die ik ervoor neertel ook nog een verbale mondspoeling bij.

Lilith is blijkbaar vooral gecharmeerd van mijn voortand. Mijn linkervoortand, rechts voor de kijkers thuis. Die tand heeft heel wat meegemaakt, en daarom heeft die extra marteling nodig. Medusa had al snel ontdekt dat er achter de tand ruimte is, een ruimte die ze graag opvult met haar martelwerktuigen met de boodschap dat ze schoon aan het maken is.

Dat die tand ruimte heeft, en voor het gevoel los zit, heeft een reden. En die reden is inmiddels ruim vijfentwintig jaar oud.

Nu had ik als kind altijd al grotere, en opvallende, voortanden. Dat had meerdere oorzaken. Ten eerste heb ik heel lang een speen gehad waardoor mijn tanden en kaken zich vervormden. Ten tweede deed ik, toen ik heel jong was, vaak mijn voortanden voor mijn onderlip. Alsof ik een konijn was! En ook dat heeft de groei niet bevorderd.

Maar dat het een chaos is in mijn bovengebit is later pas gekomen. Het was een zonnige weekenddag aan het begin van de zomer of het einde van de lente. We woonden nog aan de dijk in Nieuwendijk. En voor wie die dijkwoning niet kent; dat was een kast van een huis. Met een landgoed aan een tuin met in die tuin nog een apart huis en een zwembad!

Ik was die dag bezig bij dat zwembad. Het weer was goed en ik speelde met het speelgoed en drijfspul. Het zwembad was vrij groot, en diep. Om die diepte te kunnen bereiken en het grondwaterpeil niet te verstoren was het opgehoogd in een betonnen bak. Deze moet zo’n driekwart meter hoog zijn geweest en vormde dus een hoogteverschil met het terras naast het zwembad.

Terwijl ik die bewuste dag over de betonnen rand naast het zwembad liep, en een opblaasorka aan zijn plastic vin meetrok gebeurde het. Ik stapte mis en viel pardoes naar beneden. Van die seconde weet ik niet alles precies meer. Maar ik denk dat ik met mijn voortanden op de betonnen rand ben geland voor ik werkelijk op het terras viel.

Niemand in de buurt, en het voelde alsof al mijn botten gebroken waren. En als iemand van elf zet je het dan op een schreeuwen. Gelukkig werd ik al snel gevonden en meegenomen om te worden opgelapt. Toen werd de echte schade pas duidelijk. Een van mijn voortanden was eruit, en de ander afgebroken. Gelukkig werd de verloren tand al snel gevonden en in een beker melk gestopt terwijl de tandarts werd ingeseind of het mogelijk was om met spoed te komen.

Nog geen uur later lag ik in de tandartsstoel en werd de tand teruggeplaatst. En de andere geplakt. Dit was niet het einde van het verhaal. Later is de zenuw van de afgebroken tand eruit gehaald. En deze heeft nogal eens de neiging om weer af te breken. Wanneer ik aan het nagelbijten ben of iets open wil maken met mijn tanden.

De tand die is teruggezet is dood. Ik kan er geen pijn mee voelen, en al het gevoel aan die tand komt door de omgeving. Een ijsklontje ertegen houden zorgt ervoor dat op gegeven moment mijn tandvlees afkoelt. De werkzaamheden van mevrouw de Sade voel ik daarom vooral aan mijn tandvlees, en niet aan de tand zelf.

Een van mijn grootste angsten is dat ik op een dag wakker word en mijn tand naast mij op mijn kussen ligt. Of dat ik een appel eet ik ineens mijn tand tussen het vruchtvlees zie zitten. Uiteraard is er geprobeerd aan te werken. Ik heb een beugel gehad. Dat was geen succes en is een verhaal op zichzelf. Maar de val van toen heeft me wel huiverig gemaakt voor hoogtes en misstappen. En uiteindelijk ook voor mijn mondhygiëniste.