Televisiejacht

“Hee Dion wil jij zaterdag met mij mee voor een nieuwe tv? Of een andere keer?”

Dit was wat mijn oma mij stuurde een aantal weken terug. Ik was even verbaasd want ik wist niet dat oma een nieuwe tv wilde. Nu hadden we haar vorige tv ook samen gekocht. Het was op een dag in het najaar dat we naar de MediaMarkt in Breda togen. Dat het mij zo goed voor de geest staat komt omdat er een kortingsactie aan de gang was: “19% BTW, Weg Ermee!”

Het feit dat het hier nog gaat over negentien procent geeft aan dat het al even geleden is. Blijkbaar verwachtte de gigant in consumentenelektronica een ware stormloop want de ingang was voorzien van dranghekken en klanten moesten in de rij staan voor ze naar binnen mochten. Om alles op te leuken was er een hoempa bandje ingehuurd die carnavalshits stond te spelen.

Het was puur toeval, en geluk, dat de zoektocht naar een televisie samenviel met een kortingsactie en na even wachten mochten we de winkel in waar we het aanbod bekeken. Mijn oma kreeg uiteindelijk haar zicht op een merkloze televisie. Een showmodel welke dus ook nog eens afgeprijsd was. Het duurde niet lang voor ze eruit was en we verlieten de winkel met een televisie die nog jaren dienst zou doen.

Tot nu dus, want ze wilde een nieuwe. Deze was nog goed, maar we zijn inmiddels een jaar of veertien verder. De techniek heeft niet stilgezeten en ze heeft wat centjes over. Dat geld kan ze niet meenemen. Waarom dus niet investeren in een nieuwe televisie?

Bovendien hebben mijn oma en ik een voorliefde voor de MediaMarkt. Het is niet zozeer dat we er graag geld uitgeven. Maar ik ben dol op alle nieuwe snufjes. De laptops, de tablets en de smartwatches. Allemaal dingen waar ik geen geld voor heb maar waar ik wel likkebaardend naar kan kijken. Het is als een uitje aan een pretpark, en wanneer je niet oppast kan het minstens zo duur worden.

Oma heeft ongeveer hetzelfde. Kijken naar koffieapparaten die veel te duur zijn om een kopje koffie te kunnen verantwoorden. Of staren naar wasmachines en drogers. Of de legendarische wasdroogcombinatie! Verwonderd kijken hoe je tijdens het wassen alsnog het raampje van de machine even open kunt wippen om een verlate sok erbij te gooien. De demonstratiemodellen bewonderen.

Het werd de tweede paasdag dat we naar diezelfde MediaMarkt gingen en de jacht openden op een televisie. En oma liep al meteen tegen een probleem aan. De tv staat in een hoekje van de kamer. Maar die hoek wordt niet groter, dus de televisie mocht ook niet te groot zijn. Een beetje verloren keek ik naar de grotere modellen terwijl we de rij af gingen naar de kleinere modellen.

Probleem twee: de tv moest niet alleen in het hoekje passen. Maar ook op het kastje in de hoek! Uiteindelijk bekeken we twee modellen met extra aandacht. De prijzen waren redelijk en het beeld was kristalhelder. Van die twee viel er uiteindelijk één af.

Helaas, nu puntje bij paaltje was zag mijn oma nog steeds beren op de weg. Het was niet dat ze de televisie niet wilde. Ze wilde deze juist dolgraag. Toen ze naar het beeld keek, herkende ik de blik die ik zelf ook zo vaak gehad heb wanneer ik iets écht wilde! Maar toch wilde ze zichzelf overtuigen dat ze het beter niet kon doen.

Wat moest ze met de oude televisie? Wat als deze nu toch niet op het kastje paste? Stel dat ze er niets van snapte, en wat als ze over een jaar of wat zou komen te overlijden? Dan had ze de tv voor niks gekocht!

Ik ging punt voor punt af; voor oude tv’s was een markt. Een briefje ophangen bij de supermarkt dat de tv gratis, of goedkoop, af te halen was en het zou een kwestie van uren zijn voor een puistenpuber deze in zijn bakfiets zou laden. Het kastje kon worden vergroot met een plank, en anders hingen we de tv wel aan de muur en aan dat overlijden konden we niks doen; maar dan had ze in elk geval tot die tijd genoten van een nieuwe tv!

Ze moest er toch even over nadenken. Dus zonder nieuwe televisie keerden we huiswaarts.

Gelukkig is dit niet het einde van het verhaal. Een paar weken later keerden we terug naar Breda en kochten een prachtige Samsung. En toen ik mijn oma op de avond van bezorging belde zat ze te genieten van haar nieuwe scherm. Eind goed, al goed. En laten we hopen dat ze er nog vele jaren van kan genieten!