De Lichtjesdroom

Het was ooit een droom. Aan het einde van het jaar mijn voortuin omtoveren in een lichtjesparadijs. Ik heb er een struik voor, ik heb er ruimte voor. En jarenlang heb ik het ook met veel plezier gedaan. Eerst was het alleen de struik, later kwam er een figuur van een rendier en een slee bij.

Toen ik mijn eerste 3D-printer kreeg heb ik huisjes geprint en mijn tuin behangen met wit plastic voor een mini-winter-wonderland. En om mensen uit de tuin te houden had ik een hekje gemaakt van kerstlampjes.

Eén van de leukste dingen is het controleren van het hele proces. Het instellen van tijdschakelaars, het uitzoeken van de kleuren voor de boom. De dunne draad die door de kieren van de deur past en naar een rots in de tuin leidt. Een rots die eigenlijk een stroomkastje is. Omdat er maar twee stopcontacten in zitten moet de stroom verder worden verdeeld met een stekkerdoos.

Deze is minder glamoureus en is een serie plastic zakken die dicht is gemaakt met tie-wraps. Hopelijk houdt dat vocht, regen en eventuele sneeuw buiten. Tot nu toe is dat gelukt want ik heb geen kortsluiting mee mogen maken.

Toen ik eraan begon, was ik de eerste in de straat die lichtjes ophing. Ik zag het als een hobby, maar ook als een cadeautje. Ik ben niet gelovig, maar voor de mensen die dat wel zijn hoopte ik een pad van licht te maken op weg naar de kerk. En het verspreiden van een beetje vrolijkheid. De ochtenden, avonden en nachten zijn al zo donker. Dus een bron van licht lijkt mij mooi.

De regel is echter dat het niet mag voor de Sint het land uit is. En op een zaterdag. Dus wanneer vijf december valt op een zaterdag dan mag ik geen lichtjes ophangen vóór de week erna. Dit jaar zou dus eigenlijk ideaal zijn. Pakjesavond valt op vrijdag, dus ik kan zaterdag de tuin in om die te versieren met een explosie aan lichtjes.

Maar… ik heb er geen zin in dit jaar. Het is geen geweldig jaar geweest en ik heb al enkele meer depressieve zaterdagstukjes weg moeten filteren. Misschien ben ik overwerkt, misschien zijn het zorgen over van alles en nog wat. Maar ik zit niet heel lekker in mijn vel. Het is niet dat ik een heel slecht jaar achter de rug heb. Maar alles bij elkaar genomen ben ik niet in het humeur om weer lichtjes op te hangen.

Het is wellicht het meest fnuikende dat ik er anders tegenaan kijk dan anderen blijkbaar doen. En dat ik mijn tuin het meest in de gaten loop. Zoveel dat ik al meer dan een jaar een heel innig contact met de controleur van de woningbouw heb.

Vorig jaar vond ik het nog te vergeven dat ik een man nogal creepy door mijn tuin zag struinen en naar binnen gluren. Maar dat ik dit voorjaar een mail kreeg met de boodschap dat ik het weer moest doen was eigenlijk de druppel. Hoe terecht die mail ook was, er liep al een planning. En er had dus weer iemand geklaagd zonder naar mij toe te komen.

Nadat de tuin leeg was heb ik die dan ook bekleed met groene doeken zodat er helemaal geen onkruid meer op kan komen. Al die tijd denk ik eraan om een beeld te plaatsen in de tuin. De keuze zal vallen tussen een griezelige monnik of een middelvinger.

Maar het maakt allemaal niets uit. Te veel moeite. Bovendien zal er vast iemand over klagen en dat zal ik dan weer via een U-bocht van de woningbouw te horen krijgen. Dus dit jaar geen lichtjes. Misschien volgend jaar, wanneer ik geen mails meer ontvang van de woningbouw en de vlaggen er iets mooier bij staan.