Ik heb erover gedacht om weer een column te schrijven. Lekker ouderwets politiek behandelen. Maar ik ben daar te schijterig voor. Voor je het weet ben je te links, of te rechts en staat mijn auto in de fik. Of ik moet een discussie aangaan omdat ik iets fout zou hebben. Ik neem daarom tegenwoordig liever een voorbeeld aan de vader des vaderlands en hou mijn mond.
Toch kan ik er niet omheen om af en toe een mening te hebben en te willen ventileren.
Ik ben een van de weinige volwassenen in mijn familie die niet rookt. Mijn ouders en mijn broertjes wel. Ik heb daar een eigen mening over, maar daar gaat dit stuk niet over. Want er is een reden dat ik niet rook: A) ik vind het te duur. B) Ik heb al voldoende ongezonde gewoonten zonder dat ik het roken erbij neem. C) Ik vind het stinken.
Wat mij niet van het roken af heeft weten te houden zijn de waarschuwingen op de pakjes. Vroeger waren het kleine stukjes tekst: roken is dodelijk. Daarna werd de tekst groter: ROKEN IS DODELIJK! En weer later kwamen er foto’s bij en andere bangmakende teksten.
Die teksten hebben mij dus niet weten te overtuigen om niet te beginnen met roken, en die sporen mijn aanhang ook niet aan tot stoppen. Ondanks dat er telefoonnummers bij staan en websites met de mogelijkheid om contact op te nemen met een professionele hulpverlener die je van dienst kan zijn.
Dit is het minimale wat de regering en overheid van plan zijn te doen. Ze vinden de accijnzen veel te fijn om op te strijken en nemen het voor lief dat mensen verkankerd sterven. Het is namelijk niet dat die accijnzen naar onderzoek gaan of worden ingezet voor het bestrijden van kanker of welke ziekte dan ook. Ze worden gebruikt om het gat in de begroting te verkleinen.
Als de regering dus een beetje ballen gehad zou hebben zouden ze het roken verbieden en boetes opleggen aan wie nog een peuk waagt aan te steken binnen de landsgrenzen. Maar, zoals ik al zei, geld is belangrijker.
Dit sijpelt door naar alle lagen van bestuur. Na meerdere, aangenomen, mensen die hun eigen leven genomen hebben door van de Merwedebrug af te springen wil het CDA-Altena paal en perk stellen. De budgetten voor de geestelijke gezondheidszorg gaan omhoog, lespakketten worden uitgedeeld om jongeren te laten weten dat er hulp is wanneer ze in een dip zitten. Er zijn besprekingen met ouders over hoe ze gevaarlijk gedrag van hun tiener kunnen herkennen!
Spotjes en reclames worden op openbare plaatsen uitgezonden en buurtpreventies worden opgezet. Zelfmoordgedachten worden onder aanvoering van het CDA bespreekbaar gemaakt. Dominees staan op de kansel en laten weten dat er hulp is voor wie wil. De wachtlijsten van de GGZ zijn weggewerkt en een goede zielenknijper staat alras voor de mensen klaar die erover denken om de pensioenleeftijd links te laten liggen!
Problemen worden bespreekbaar en de Merwedebrug zal weldra tot monument worden uitgeroepen tot wat eens was! Dank u CDA Altena! Wat een inzicht, wat een durf wat een lef om… een bordje te willen plaatsen met de tekst dat 113 gebeld kan worden…
Meer is het niet. Want voorgaand utopia is compleet door mij verzonnen. Het CDA wil een bordje plaatsen. Het meest minimale wat je zou kunnen doen.
Begrijp me niet verkeerd. Als er één leven gered wordt door het plaatsen van een bordje is het een overwinning. Maar er is zoveel meer mogelijk. En daar wordt niets mee gedaan. Als iemand die zelf ooit langs de rand van de afgrond is geraasd: een bordje had mij niet tegengehouden. Net als de horrorfoto's en teksten mijn familie niet tegenhouden om toch weer een peuk op te steken.