Moderne Problemen en Moderne Oplossingen

Ik bedacht me een tijd terug een probleem van deze, onze, tijd. Een probleem dat eigenlijk geen probleem is, omdat het ook makkelijk is, maar wat wel problemen kan veroorzaken omdat het een directe impact op je heeft: je weet alles, meteen!

Dit probleem werd mij ingegeven toen ik door de Efteling liep. Als abonnementhouder doe je de Efteling anders dan een dagjesmens. Ik loop naar binnen, ga even in de Fata Morgana. Eet of drink misschien wat en wanneer het te druk is of gaat worden ga ik weer naar huis! Ik hoef niet zo nodig alle attracties te hebben, en ik hoef zeker niet in de rij te staan!

Terwijl ik terugliep naar de ingang, kwamen een hoop mensen mij dus nog tegemoet. Waaronder een groepje mannen en vrouwen met kinderwagens en bijbehorende accessoires van kleine kinderen. Een van de mannen duwde met één hand een kinderwagen voort terwijl hij met de ander zijn telefoon terug in zijn zak stopte.

“We kijken er vanavond wel naar.” Hoorde ik een vrouw tegen hem zeggen.

Waar ze naar zouden kijken was mij niet duidelijk. Het kan natuurlijk van alles zijn. Maar ik bedacht me op dat moment het bovenstaande credo: je weet alles, meteen! Gezien de toon van de vrouw ga ik er niet vanuit dat het ging om iets onschuldigs ging. Brood dat over de datum was, de kat die extra aan het verharen is, een kapot lampje van de auto.

Nee, gezien het feit dat de man net nog met de telefoon in zijn hand liep, ging het om iets wat hij daarop vernomen had. Om een rekening, een aanmaning, zo stel ik me voor.

Het is handig om te weten, dan kan je er meteen aan werken wanneer het nodig is. Maar ergens is het ook een last; vooral wanneer je met de hele family-bamily naar een pretpark gaat. Dat wil dus zeggen dat je heel wat moeite moet doen om het weg te duwen en te genieten van de dag.

Vroegah wist je van zulke dingen pas iets wanneer je thuis kwam en de post bezorgd was. Post bezorgd, jij bezorgd. Maar dat is tegenwoordig anders. Je mail komt meteen bij je binnen, je bent meteen op de hoogte. Ergens makkelijk, en toch is het ook lastig. Zoals dit scenario aangetoond heeft.

Uiteraard heb ik, soort van, last van hetzelfde. Ook ik krijg, de meeste, rekeningen binnen per mail. Of ze worden automatisch afgeschreven. Toen ik het eigen risico van de zorgverzekering een paar jaar geleden had opgemaakt kondigde die in een vrolijk mailtje aan het hele bedrag ineens af te schrijven. Ik hoefde er niets voor te doen!

Nou, dat zouden we nog wel eens zien! Storneren, terugboeken en een betalingsregeling. Zoals een goede platzak Nederlander betaamt! En ja, ik heb er redelijk wat voor moeten doen, al zeg ik het zelf!

Maar ook met mijn huis sta ik direct in contact. Mijn lampen kan ik bedienen vanaf elke plek waar internet is. Mijn airco en wekkers. Maar ook mijn deurbel! Ik heb al vaker geschreven over mijn avonturen met de deurbel. Een ongewenste tuincontroleur was het toppunt. Al is het ook handig; wanneer er een pakketje bezorgd moet worden dan kan ik aangeven waar de bezorger van dienst die achter kan laten zonder dat ik het op moet halen in een winkel of depot.

De deurbel is helaas niet alleen een zegen. Het is tegenwoordig ook steeds vaker een last. Al is dat moeilijk uit te leggen aan de meeste mensen. Het is fijn om te zien wie er allemaal het erf op komen en wat ze doen. Postbodes, foldermeisjes, folderjongetjes, krantenbezorgers. De camera in de deurbel ziet een persoon en geeft een melding dat er iemand is.

Maar soms is er ook niemand en ik krijg die melding. Nou ja, niet echt niemand. Het is niet dat er een spook voor mijn deurbel staat. Maar het betreft geen mens. Het komt namelijk vaak genoeg voor dat ik een melding krijg en dat ik mijn kater, Frank, in een hoekje van het scherm zie zitten. Compleet in zijn eigen wereld, wachtend tot het moment dat ik thuis kom om hem eten te geven.

Voor wie nu al wil bellen met de dierenbescherming: hij kan naar binnen. Ik heb een kattenluikje, en achter dat luik staat netjes een bakje water en een bakje kattenbrokken. En Frank weet ook dat hij achterom naar binnen kan, hij doet het met enige regelmaat. En toch blijft hij erop staan om voor te zitten wachten tot ik hem binnen laat. In de ochtend, in de middag en vaak genoeg ook in de avond! En ja, het is grappig om hem toe te spreken via de deurbel. Vooral omdat hij geen idee heeft wat hem dan overkomt.

En om je kat met grote ogen naar de camera te zien kijken en alle keuzes in zijn leven zien heroverwegen… dat is het toch wel waard om alles meteen te weten!