Toen mijn broertje Thom nog op Curaçao woonde en we op vakantie/bezoek gingen, kon ik natuurlijk niet met lege handen aankomen. Ik had hem al een fotoboekje van de Efteling opgestuurd, en nu we er zelf langs gingen, besloot ik weer een cadeautje mee te nemen. Originele Zeeuwse Roomboterbabbelaars!
Thom reageerde niet heel erg enthousiast op mijn vinding. En later kwam ik er ook achter waarom; op het eiland is gewoon een Jamin. En in die Jamin hebben ze alles wat een Nederlandse Jamin ook heeft. Om nog maar te zwijgen over de aanwezigheid van andere Nederlandse winkels, waaronder een Albert Heijn.
Ik heb in die winkels rondgelopen alsof ik nog nooit een Jamin of Albert Heijn had gezien in mijn leven! Maar goed, Roomboterbabbelaars naar Curaçao brengen was inderdaad als een elfje naar de Efteling sturen. Ze hadden het al!
Dat dit niet altijd zo hoeft te zijn kwam ik enkele jaren later achter. Ik was nu dichter bij huis op vakantie: Spanje. En het plan was gevat om tapas te gaan eten! We hadden al andere typisch Spaanse gerechten op, waaronder Paëlla. Dus tapas was ons volgende doel. In Nederland wordt deze manier van eten toegeschreven aan de Spanjaarden. Kleine hapjes in kleine porties!
Het concept is populair bij restaurants die een “all-in” menu aanbieden. En het is een mooie manier om verschillende smaken te ontdekken; gewoon de menukaart afwerken! En nu we in Spanje waren wilden we dat dus ook gaan doen, maar dan lekker in het huisje. We moesten dus op tapasjacht!
Hier liggen ze bij meerdere supermarkten gewoon in de koeling. Kleine bakjes en niet zelden in de aanbieding. Drie voor zes euro of iets. Ze hebben alleen meer het imago van borrelhapjes of bijgerechtjes dan van een avondmaaltijd.
Nu is Spanje goedkoper dan Nederland, dus we hadden verwacht niet heel veel geld kwijt te zijn aan een paar bakjes tapas. Goedgemutst vertrokken we dus naar een mercados en… kwamen er met lege handen weer uit!
Geen tapa te vinden! Daarna een andere supermarkt geprobeerd. We bevonden ons in een Britse enclave, dat bleek uit de radioboodschappen en bordjes die in het Engels werden afgespeeld. En Engelsen zijn ook niet vies van tapas, denk ik. Maar zelfs in deze “supermercados” waren geen tapas.
Dan maar de aanval openen op de grootgrutters die ook in ons landje vertegenwoordigd zijn. Aldi, Lidl. Maar de tapas waren onvindbaar. In welke koeling we ook keken, welk rek we ook afspeurden. Rij na rij, winkel na winkel; in het land van de tapas waren de tapas niet te koop!
Uiteindelijk heb ik zelf maar wat gehakt en kipfilets gekocht en zelf tapas gemaakt. En pas toen bedacht ik me dat dit eigenlijk de bedoeling is! Natuurlijk ga je in Spanje geen kant-en-klare tapas vinden! Een land dat verliefd is op eten en de mediterrane cuisine gaat geen bakjes in koelingen proppen. Die maken ze zelf! Of ze gaan naar een restaurant om daar tapas te eten!
Na mijn halve poging tot tapas hebben we dat dan ook gedaan. In een restaurantje kwamen we ze tegen: Spaanse tapas!
Winkelen in het buitenland; het is toch een verrassing wat je vindt, of juist niet vindt!