Als het leven even tegenzit,
en iets kleins dat doet mij zeer,
verplaats ik altijd mijn gedachten,
naar de helden van weleer.
Zij waren geen koningen, prinsen,
geen ontdekkers of rijkelui,
zij kwamen uit het gewone volk,
aten net als wij aardappel en ui.
Zij zagen zich bedreigd,
hun thuisland werd bezet,
en werden door omstandigheden,
voor een lastige keuze gezet.
Zij grepen naar de wapens,
of deden het in stilte,
zij waagden openlijk hun leven,
of bij nacht en ontij in de kilte.
Hun droom was een land bevrijdt,
van spot van laster en van juk,
niet langer meer bezet,
en niet langer onderdrukt.
Hun droom kwam uiteindelijk uit,
en het heeft heel wat gekost,
velen hebben hun leven gegeven,
een schuld die niet kan worden ingelost.
Daarom ben ik vandaag stil,
op deze vierde mei,
voor de helden van weleer,
zij maakten ons land weer vrij.