De stille stem,
Die zal je niet horen,
Wie hem maakt,
Zal je niet zien,
Maar in een moment van lijden,
Van pijn en verdriet,
Zal de stille stem er zijn,
Ook al hoor je hem niet.
Het is die hand die je niet voelt,
Die even in je schouder knijpt,
Het is de arm die je omhelst,
Een gevoel dat je niet begrijpt,
Want de eenzaamheid is je grootste vriend,
Die verlaat je niet als de rest is gegaan,
Die blijft naast je in stilte staan.
Deze vriend wordt vaak niet begrepen,
Want is er geen eenzaamheid dan is hij verdwenen,
Hij gedijt in stilte met jou alleen,
Een vriend voor het leven,
Zoals hij is er niet een.