Een jaar geleden is het nog maar,
Dat jij ter wereld kwam,
365 dagen geleden,
Dat jij ons de adem benam,
In dat hele jaar is er een hoop gebeurd,
En ben jij geen echte baby meer,
Ook al heb jij vele dagen opgefleurd,
Zo klein als nu ben je nooit meer.
Ik heb je horen lachen,
En janken bovendien,
En toen jij je ogen opende,
Had jij de wereld nog niet gezien,
Maar in dat ene jaar,
Heb jij het al bekeken,
Je kunt drinken praten en kruipen,
En soms krijsend om eten smeken.
En over een paar jaar,
Lees jij dit gedicht,
Je giechelt lacht of vindt het maar naar,
Zo'n oud babygedicht,
Of misschien ben jij wel trots,
Dat jij dit dan lezen kan,
Maar weet hoe groot jij ook zal worden,
Jij blijft altijd de kleine Feddeman.