Toen ik vorige week de krant oppakte van de mat en begon te lezen viel als eerste mij het kleine artikel op dat op de voorpagina stond. Mijn verbazing nam met de regel toe. In de gemeente Woudrichem zou een oefening plaatsvinden. Meteen kwam bij mij het beeld van een enorme legermacht. En zo leek het ook ondersteund te worden door het bericht.
Helikopters, patrouilles te voet en per voertuig, opstellingen en internationale samenwerking. Ik vroeg mij af of ik nog wel gewoon naar mijn oma in Rijswijk kon rijden zonder onherroepelijk in een gesimuleerde veldslag of konvooi te belanden. Ik ben wel gewend aan militairen in de omgeving. Niet zelden zie ik een groene truck met een stoffen kap over de bak in de richting van de Biesbosch trekken. Door de open achterkant zie ik jongens, nauwelijks de tienerjaren ontgroeid, in eenzelfde groene kleur kleding als de truck zitten. Kijkend, pratend, zelden lachend.
En helikopters zijn de schrik van de omgeving met hun nachtelijke laagvliegoefeningen waartegen het protest steeds luider klinkt. Was het niet een beetje de goden verzoeken om dan juist hier een oefening te houden? Een veldslag tegen de Russen na te spelen terwijl de mensen hier steeds minder te spreken zijn over deze dingen? Natuurlijk waren er ook andere dingen die ik mij in mijn fantasierijke brein haalde: wat als de commandant van dienst besloot iets terug te doen voor de omgeving? Misschien in de hoop de ergernis en irritatie bij bewoners wat weg te nemen? Dat hij de krant zou openslaan en lezen dat er bejaarden in Aalburg werden lastiggevallen door jongeren die stenen tegen de ruiten gooien? Of dat de criminaliteit blijkbaar hoog zit? Zou hij dan zijn manschappen bijeen roepen en vragen om vrijwilligers om deze situaties op te lossen?
In Amsterdam veegden mariniers en matrozen in het begin van de jaren zeventig de dam schoon, dus wat kan het schelen als er hier een paar militairen van allerlei nationale gezindten door de straten gaan rauzen om gespuis op te ruimen, of in elk geval de stuipen op het lijf te jagen? Natuurlijk is dit niet meer dan fantasie. De snotjong die het wagen stenen tegen de ruiten van bejaarden te gooien moeten worden gecorrigeerd door de politie, en als die ermee klaar zijn door de ouders. En geen enkele straf daarvan is onverdiend.
Toen op een kerstavond tuig van de richel in eenzelfde leeftijd het waagden om knalvuurwerk in de tuin van mijn oma te gooien is mijn broertje ook naar buiten gerend om de situatie “diplomatiek” op te lossen. Dat is het lot van de participatiesamenleving waarin de burger steeds meer voor zichzelf moet opkomen. Want als de politie het nauwelijks kan en het leger op scherp staat vanwege oorlogsdreiging moeten we niet al te veel verwachten en soms het heft in eigen hand nemen. Ik duwde mijn fantasie over een regiment tanks die in alle richtingen uit zou zwermen maar in een klein hoekje. En toen ik bijna bij het einde was kwam ik er ook achter dat het met de veldslagen en enorme troepenverplaatsingen wel mee zou vallen de hele oefening telt tien man. De Russen zullen sidderen van angst!